Hé leuk, we besluiten om in de herfstvakantie nog eens te gaan wandelen. We boeken een hotelletje in Groesbeek voor één nacht en gaan dag 1 deze route lopen en de volgende morgen de andere kant op van Groesbeek naar Gennep. lekker actief dus:)
Wel balen dat René nog snel nieuwe schoenen moest hebben, want de zolen waren gebroken. En omdat het nogal drassig kan zijn, toch nieuwe. Tja, hopen dat het dan gaat lukken.
Allereerst zijn we mooi op tijd weg, want we willen de auto in Groesbeek zetten en gaan dan met openbaar vervoer eerst naar Millingen om dan vervolgens terug te lopen. Het is een bijzonder mooie zonnige dag, geweldig. Maar als we eenmaal in de bus zitten, verbazen we ons er weer eens over dat we toch best wel eerst een eind onderweg zijn en uiteindelijk pas laat aan ons beginpunt in Millingen a/d Rijn staan.
 |
| Millingen |
We lopen echt ook door de weilanden en onze schoenen worden al flink modderig. Doesn`t matter, tenslotte zijn we echte "die hards". Als we na een poosje eens even in het boekje kijken, zien we dat we op een gegeven moment precies op de Nederlands/Duitse grens lopen en als we op een stukje verharde weg komen zien we inderdaad het bewijs.
Het is wel grappig dat we onder het rood/witte teken het Pieterpad, het route- teken van de Pelgrims route Santiago de Compostella zien. Pikken we meteen een stukje van deze route mee.(zie ook het eerste stukje van dit blog)
We lopen nu inmiddels toch wel een stuk door Duitsland en komen door een prachtig dorpje Zyfflich met een bijzonder mooi begroeide schuur. Foto maken natuurlijk. Prachtig! Onder weg zien we mooie huizen, of ik er zou willen wonen? Mmm, wel te rustig en ver weg van alles lijkt mij.
Ik houd
wel van landelijk, maar dan wel in de stad:).
Als ik dan zulke mooie natuur zie, dan geniet ik er nu wel van. Tenslotte loop ik hier op mijn vrije dag met mijn geliefde haha en voor mijn plezier. Dat is sowieso al genieten.
Dan komen we bij het Wyler Meer en omdat het een mooie zonnige windstille dag is kun je de bomen heel mooi in het water weerspiegeld zien. We staan hier op een bruggetje en dit is precies de grens Nederland Duitsland. Ik vraag René hier een foto te maken van mij, maar dat ontaard in een mislukte foto. Omdat ik mij er mee bemoei zegt hij. Nou ja, jammer dan. De foto is natuurlijk ook veel mooier zonder mij:)
Maar na al het vlakke en iets wat heuvelachtige landschap, komen we richting Groesbeek en voor dat we daar zijn, moeten we eerst nog
"De Duivelsberg" over. dat is niet gunstig voor mijn knieholtes. Ik begin er goed last van te krijgen. Maar niet zeuren, we zetten door.
Bovenop de duivelsberg gaan we pauzeren en zitten aan de koffie met appel gebak. Tjonge, ik ben blij dat ik zit.
Maar als we later weer in de benen willen, dan voel ik het pas echt. Het lijkt wel of mijn spieren in de knieholtes te kort zijn. Maar na een poosje gaat het wel weer.
We lopen door prachtig landschap. Ik vind het een prachtige omgeving. Die Toos en Bertje hebben het maar mooi bedacht. Zo zie je Nederland op zijn mooist. Ik ben er van overtuigd.
De paden op, de bergen over. Nou, na het vorige mislukte foto momentje en een stuk appelgebak, kan er wel een fotootje vanaf.
De zelfontspanner, staan we er samen een keertje op. Het bewijs dat wij het zijn zeg maar!
We lopen met al onze pijnen, René heeft inmiddels een gigantische blaar van zijn nieuwe schoen, over mooie paden, langs hellingen, koeien, paddenstoelen het is allemaal even prachtig.
Maar die laatste kilometers vallen vandaag wel zwaar.
Daar ligt dan Groesbeek eindelijk en als we de auto zien, zijn we eigenlijk dolgelukkig. Onze 20 km zit erop. Hup richting het hotel. En dat doen we dan ook.
Tot ons grote verdriet kunnen we daar niet eten, we kleden ons om en lopen...ja je leest het goed, we lopen naar het centrum. dat zal 2 km geweest zijn. Duiken daar het chineesrestaurant binnen en zijn nog blijer als we en zitten en achter een heerlijk bord eten zitten.
Bij de Chinees komen wij tot de conclusie dat het lopen wat we de dag erop zouden doen, definitief niet gaat gebeuren. We zien het niet zitten.
Als we het eten op hebben sleuren we onszelf naar het hotel en vallen op bed, voor de tv neer. En romantisch in het hotelletje??? Weinig van gemerkt..haha kapot waren we.
Maar..... weer 20 km Pieterpad er op zitten,
nog 413 km te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten