Dat wij vandaag weer in de omgekeerde richting lopen, heeft een speciale reden. Want als wij "op tijd" terug zijn gaan we nog even bij de winkel van Max Verstappen kijken. René is nogal fan van de formule 1 races en dan kunnen we dit eigenlijk niet overslaan.
Maar eerst met de bus naar Montfort, daar moeten we dan toch weer eerst voor met de trein naar Roermond. Die halen we net, dolblij natuurlijk, maar om vervolgens naar Montfort te kunnen moeten we jammer genoeg tijd verdoen met het wachten op de bus.Maar eenmaal in Montfort zoeken we naar het beginpunt en kunnen we eindelijk starten aan het wandeltraject van 21 km.
We gaan door een klaphek en belanden dan in de natuur. Heerlijk!
We hebben prachtig weer, het zou vandaag nog 20 graden worden. Dat voelt nu direct niet zo, maar dat is juist wel fijn.
We lopen in een lange rechte lijn en op een geven moment zie ik toch weer mooie paddenstoelen. Eigenlijk was ik wel klaar met paddenstoelen te fotograferen, maar hier stonden toch zoveel mooie grote Vliegenzwammen, ik kon het niet aan mij voorbij laten gaan. Onvoorstelbaar veel! Het houdt natuurlijk wel op, dus hupsakee weer verder! Maar het is wel indrukwekkend. Links en rechts van het pad, we lopen er mooi tussendoor.
Aan het einde van het pad komen we grote stenen tegen met daarop romeinse munten afgebeeld. Van verschillende keizers. Ten teken dat hier Romeinse munten zijn gevonden. Ook wel even weer een kiekje waard:) 
Het is warm inmiddels, de vesten zijn uit. We treffen het met het weer en vele wandelaars met ons.We komen min of meer door St. Odiliënberg en gaan dan linksaf de brug op over de Roer in het Roerdal. Hier heb je een prachtig uitzicht op de basiliek van Odiliënberg.
We lopen door en komen door het dorp Melick, in de Romeinse tijd heette dit dorp Mederiacum.
We lopen door een wisselend landschap. bossen akkers, wel mooi. Op een gegeven moment passeren we de IJzeren Rijn, een oud stuk spoorweg wat deel uitmaakt van van de verbinding tussen Antwerpen en het Ruhrgebied. Het schijnt dat Nederland en België nog steeds bakkeleien over deze spoorwegverbinding, vandaar dat het er ondanks de erbarmelijke staat van dienst nog steeds ligt.In Spik nemen we even een kleine lunch, daar stappen verschillende andere Pieterpad wandelaars binnen. Het is druk, we volgen al gauw een ander stel en halen weer eens wat in, grappig.. het blijken Achterhoekers te zijn die met de laatste etappes van het Pieterpad bezig zijn. Toch gaan we na wat korte gespreksmomenten ieder weer apart verder op eigen tempo.
We komen langs een mooi bos in een oude Maasbocht. Het gebied wordt begraast door Galloways staat er in het boekje en dat hebben we geweten, want we moesten er tussendoor, wat toch altijd even spannend is haha.. 
Bij Maalbroek verderop lopen we door een stuk bos en komen dan bij een heel smal pad langs een akker. De Spickerbroeklossing. Het is glibberig en aan beide zijden zit prikkeldraad. je moet achter elkaar lopen en zeker kijken waar je je voeten neerzet. Als we dan rechtsaf slaan lopen we richting een kasteel boerderij Zuidewijk Spick.We worden ingehaald door een tractor die verderop de ingang van deze boerderij inrijd en parkeert. De boer staat ons min of meer op te wachten en heeft blijkbaar zin aan een praatje en wanneer René zijn kant op loopt en ik al foto`s makend ook, maken we kennis met deze kasteelheer.
We hadden een mooi gesprek, over de boerderij, het onderhoud, de bewoners en natuurlijk over het Pieterpad, de boer had de idealistische Toos en Bertje nog gekend en toen was het nog wel positief vond hij. De mensen die erna de organisatie over hadden genomen waren aardig commerciëler volgens hem. Maar dat is inside information.Ook had hij nog een anekdote over het smalle pad, wat door de zware klei bij nat weer nogal onbegaanbaar was. Er zat ooit een vrouw met lange blonde haren vast in het prikkeldraad na een val. Zij hadden hulp gezocht en hij had gevraagd of hij een schaar zou ophalen. Dit was niet de bedoeling van de vrouw, maar ze waren wel een half uur bezig geweest om haar haren uit het prikkeldraad te halen. Ondertussen mocht ik wat foto`s op het terrein maken. Het was een mooie ontmoeting.
Dan lopen we door een stukje bos, waar duidelijk bevers aan het werk zijn gezien de bomen, we hebben er geen een gezien jammer genoeg. We lopen richting Boukoul. Toch nog even een selfie, die hadden we nog niet:(
Dan worden we plotseling omringt door een hele kudde schapen, geweldig gewoon. Ik kon ze mooi fotograferen. Super mazzel.
Als wij dat eenmaal gepasseerd zijn lopen we richting ons eindpunt, maar eerst nog kasteel Hillenraedt. Oogt wel erg royaal, maar ligt grotendeels achter de bomen. En dan komen we aan in Swalmen, wel wat kleine pijntjes, waardoor we ons afvragen of we morgen nog wel een tweede traject kunnen doen. We zien wel, we zijn blij dat we de auto zien en..............................
we zijn nog op tijd voor de winkel van Max:) Nog 101 km Pieterpad te gaan!
Hallo Jenny
BeantwoordenVerwijderenHet ziet er goed uut heur je blog