Van Groesbeek naar Gennep op 31 Oktober 2015

        Het lijkt wel een sprookje!

Het is Oktober en prachtig mooi herfstweer. We hebben van laatst lekker gewandeld op Ameland en na weer eens blaren bij René, heb ik hem eindelijk over kunnen halen om ook eens fatsoenlijke wandelschoenen te kopen.

Inmiddels zijn ze ingelopen en hoppa..klaar voor een stuk Pieterpad. Niet de langste meteen, maar die bij Groesbeek is 15 km en dat is denk ik nu wel weer te doen.

We wilden eigenlijk een hotelletje pakken, maar die zaten in de buurt van Groesbeek eigenlijk allemaal vol. Dan maar een dagje op en neer.

Zaterdagmorgen om kwart over zeven zaten we in de auto. Het was mistig en dat gaf wel een serene rust zo s`morgens vroeg als je op de A50 over de Veluwe rijdt. Je rijdt dan tussen geweldige kleuren prachten door terwijl de mist langzaam optrekt en de zon langzaam tevoorschijn komt.

Ik heb mijn camera natuurlijk bij mij en René is de proviand voor onderweg toevertrouwd.

Ik heb mijzelf beloofd om niet meer voor elke paddenstoel neer te knielen met mijn camera, want dan gaat de dag waarschijnlijk erg lang duren." Ik ben benieuwd zegt René" Hij heeft er blijkbaar weinig vertrouwen in hahaha..

We zijn om half negen in Groesbeek en de zon komt achter de molen op. Het is nog wel fris, maar toch gaan we niet meer aan doen, het lijkt een zonnige dag te worden.We zoeken het beginpunt van de route en verdwijnen het bos in. Daar loopt een enkeling zijn hond uit te laten, maar wat een herfstkleuren zeg! Heel mooi, het lijkt wel een sprookje.

 Ik begin al meteen foto`s te schieten. We zien een soort van paddenstoel die we bij ons nog niet eerder gezien hebben en daar kniel ik dan toch even voor neer:).

Terwijl we verder lopen, komen we al kijkend tot de ontdekking dat er hier in vergelijking met De Dellen toch weinig paddenstoelen staan. En ligt dat nou aan de tijd? Is het seizoen al weer te ver? Of komt het, omdat het hier niet echt vochtig lijkt?

Maar niets van Vliegenzwammen of zo.

We lijken alleen in het bos, het is natuurlijk ook zaterdagmorgen vroeg. De meeste mensen houden weekend en slapen lekker uit.

We lopen langs mooie wallen terwijl de zon opkomt en vrij krachtig wordt. We hebben het niet meer koud.

Tijd voor een selfie. Dat blijft toch elke keer weer een uitdaging. We zien een bankje, waar we het toestel op kwijt kunnen en ja hoor een diep gat en daar gaan we op ooghoogte van de fotocamera instaan. Als Rene dan wat verder kijkt lijkt het gat wel op een dassenhol. Die schijnen hier ook veel voor te komen. Maar zien doen we die niet.Wel jammer.

En hoe verrassend, er worden weer meer foto,s gemaakt dan goed is en dat werkt elke keer weer op onze lachspieren.

We zien nog een aantal zwerfkeien liggen, er staat op vanwaar deze om en nabij komen. De meesten vanuit Zweden, maar er ligt ook een kei vanuit de Ardennen. Dat roept bij ons wel vraagtekens op. 

Dat de stuwwallen zoals de St.Jansberg en de Kiekberg stammen vanuit de IJstijd en het ijs de stenen vanuit Zweden heeft meegevoerd is wel aannemelijk, maar zwerfkeien vanuit de Ardennen? In tegengestelde richting? Nee, die zijn hier anders gekomen denken wij. 

De zon tussen de bomen door, de mooie heldere kleuren en contrasten zorgen dat ik elke keer weer achterblijf om foto`s te maken. Het vertraagd enorm, maar René staat  (meestal )geduldig te wachten. Hij is het gewend.
We zien nog een Pieterpad wegwijzer waarop precies staat hoeveel km het elke kant op nog is.
Nou best veel :), gelukkig hoeven we dit niet binnen een bepaalde tijd te doen.

Het is gewoon prachtig om te zien. Ja de foto`s zeggen meer dan dat ik kan verwoorden.

Er zijn ook drie kleine stuwmeertjes en die liggen in diepe dalen. Het is wel een mooi afwisselend bos.

 

Dan lopen we langs de Nederlands/Duitse grens en zakken voor een lekkere bak koffie met een flink stuk Christoffelsvlaai bij restaurant  De Diepen neer. Ook lekker!

Dan lopen we nog een aantal kilometers over de grensweg. links ligt het Duitse Reichswald en links liggen Nederlandse akkers. Aan het einde van de weg gaan we linksaf de vlakte op. We belanden op de open vlakte en lopen tussen de akkers door. De weg is als een lange rechte lijn en heel in de verte zal Gennep liggen. We zien dat er in de weilanden heel veel ganzen staan. Maar dat is ons niet geheel onbekend, dat zie je bij ons in de buurt ook wel.

Op een gegeven moment lopen we over de Horsesstraat en na een poosje begrijp ik het wel. Langs deze weg zijn veel paardenhouders blijkbaar. Ik lok er nog gauw eentje en maak nog even een kiekje. 

We zijn er wel een beetje klaar mee. De weg is lang, beetje saai na al die mooie bossen en het is ook nog warm.

We zijn blij als we Gennep inlopen en op het eindpunt aangekomen zijn.

Nu zien we midden in Gennep nog een ooievaarspaar boven op de kerktoren zitten en voor we richting de bus gaan kijken we nog even wat dichterbij. We zien ook dat ze in Gennep wel een bijzondere straatversiering hebben. Grappig!

En daar is de bus. Op naar Nijmegen, waar we weer over moeten stappen naar Groesbeek, waar onze horse-krachten staan:).

En nu nog "maar" 342 km Pieterpad te gaan:)