Van Groningen naar Zuidlaren op 2 Mei 2015

Waar is het feestje? ...Hier is het feestje!

 

We hebben een weekendje Haren geboekt en op de een of andere manier doet mij dat meteen denken aan dat facebook debacle, wat vorig jaar hier plaats heeft gevonden. Haren zal er ongetwijfeld onlosmakelijk mee verbonden blijven.

Ons feest zal vooral op het Pieterpad plaatsvinden, we logeren in Haren en we gaan wandelen van Groningen naar Zuidlaren. Zo`n 21 kilometer en de route loopt pal voor ons hotel langs. Grappig!

We gaan eerst lekker eten na aankomst en overnachten in ons hotel. het hotel oogt nogal oubollig, maar alles is aanwezig en het eten is goed, dus... ach prima toch?

Na het ontbijt de volgende morgen gaan we op pad, we hebben ontzettend geluk, want het is super mooi weer. De zon schijnt en het wordt gewoon 20 graden. We vertrekken met ons vest aan richting de bus richting Groningen.

Eenmaal in Groningen vinden we het startpunt en lopen in eerste instantie langs het Noord Willemskanaal terug richting Zuidlaren.

 Er wordt geroeid door jonge mensen, studenten denken we. Tenslotte wonen hier gigantisch veel studenten. Wel grappig, want er zijn hele lage bruggen over dit kanaal en pal voor die bruggen gaan de roeiers plat achterover en drijven in volle vaart onder deze bruggen door. Je mag geen brug vergeten, want anders verongeluk je. Langs de route op het fietspad waar wij ook lopen fietsen diverse coaches met megafoons mee. Leuk om te zien!

 

We lopen inmiddels op een wat rustiger stuk natuur en daar liggen  allerlei woonarken en ziet er vrij en hier mag alles uit. Er ligt van alles en ieder heeft zo een pracht eigen stuk land erbij geronseld. Mooi wonen!

Het ziet er idyllisch uit, mooi zo dichtbij de grote stad. Echt een schilderachtige plek.

 

We zijn trouwens niet de enige wandelaars, we halen af en toe wat mensen in en later komen we ze dan ook weer tegen. Ongeveer 4 verschillende stellen mensen. Grappig, allemaal mensen die hetzelfde plan hebben voor dit weekend:)

Rechts hebben we dan een stukje heide en daar lopen kleine paardjes. Volgens mij geen pony`s:) en aan de oever een reiger. En na twee foto`s, ja hoor! Kaart vol! Sh...en natuurlijk geen nieuwe bij mij. Het verbaasd René niets? Dat begrijp ik dan weer niet.:(.

Nou ja, al lopende de foto`s van ons laatste weekend aan zee gewist, die staan toch al op de computer. En uiteindelijk kon er weer wat geknipt worden.

 

We lopen langs een wat kronkelig pad en zien op het brugje het Paterswolde meer in de verte en molen de Helper. We hadden geen idee dat er zoveel water zo pal onder Groningen lag.

Dan komen we in de buurt van ons hotel in Haren. Wel handig, scheelde al weer moeilijk doen om te plassen.

We lopen Haren vervolgens door en zien dat dit toch wel een echt rijkelui`s plaatsje is. Grote huizen, ware landgoederen zeg maar. Veel achter grote hagen. Ook denken we nog even aan of hier dan ook dat "facebook feestje" zou plaatsvinden. Er is hier vast veel achter de oren gekrabd.

Vervolgens lopen we Haren uit en komen weer in een gezellig stukje natuur, maar eerst voor we verder lopen gaan we een bakkie doen aan het water "De Wolddelen". Het maakt deel uit van een klein natuurgebiedje waar het echtpaar Saskia en Hein hard voor gevochten hebben om dit in stand te houden. Het is ze gelukt en er staat ergens een standbeeld, maar dat hebben wij niet gezien. Wij hadden wat meer belangstelling voor rust, koffie en een lekker stuk appelgebak. De andere lopers ook trouwens, want er zaten/kwamen drie van de vier stellen binnen.

 

René voelt de eerste pijntjes, blaren? We zijn 10 kilometer op pad. Ik bied hem natuurlijk van alles aan..blaarpleisters, gewone pleisters...kusje erop?

Maar eigenwijs dat hij is, nee hij wil niets. Is niet nodig hahaha!

 

We stappen weer vrolijk op en vervolgen onze weg.

Op een gegeven moment moeten we een trap op en komen dan bij de metalen spoorbrug Onnen. We staan erop en ik maak nog even een foto van een langs razende trein. De conducteur was in een gezellige bui, zwaaide en liet de claxon even horen. Leuk! 

Als we over het spoor zijn gaan we over de dalweg, deze gaat over in het tranendal. Ik vind het persoonlijk niet om te huilen, maar wel weer een mooi stukje natuur.

De Appelbergen over. Hier blijken 34 verzetsstrijders gefusilleerd te zijn, wat dan natuurlijk wel weer heel verdrietig is.
Dan lopen we richting het Noordlaarderbosch over de lange Duinweg en steken dan de provinciegrens tussen Groningen en Drenthe over.

René begint nu toch wel erg veel last te krijgen van zijn voeten. Gelukkig naderen we het eindpunt, maar we zijn er nog niet.















We gaan nog even een zijpad in om de geografisch hoogstgelegen hunebed De G1 te bezoeken.

 

 

 

Ook maken we nog even een "selfie"zoals gewoonlijk! Toch resulteert dat elke keer weer uit in gedoe, heb ik dan, fotograaf die ik ben, de juiste tijd ingesteld en o jee, hoeveel foto`s worden er nu uiteindelijk gemaakt?

Eigenlijk gaat het nooit zonder een flinke bulk foto`s.

Lachen toch? René?

 

Hoe is het met je blaren?

Uiteindelijk achter een biertje met de veters los op de Brink in Zuidlaren!
Wel goed denk ik!

 

En nu nog "maar" 357 km Pieterpad te gaan:)