Van Millingen a/d Rijn naar Groesbeek op 24 oktober 2013

 

 

Hé leuk, we besluiten om in de herfstvakantie nog eens te gaan wandelen. We boeken een hotelletje in Groesbeek voor één nacht en gaan dag 1 deze route lopen en de volgende morgen de andere kant op van Groesbeek naar Gennep. lekker actief dus:)

 

Wel balen dat René nog snel nieuwe schoenen moest hebben, want de zolen waren gebroken. En omdat het nogal drassig kan zijn, toch nieuwe. Tja, hopen dat het dan gaat lukken.

 

Allereerst zijn we mooi op tijd weg, want we willen de auto in Groesbeek zetten en gaan dan met openbaar vervoer eerst naar Millingen om dan vervolgens terug te lopen. Het is een bijzonder mooie zonnige dag, geweldig. Maar als we eenmaal in de bus zitten, verbazen we ons er weer eens over dat we toch best wel eerst een eind onderweg zijn en uiteindelijk pas laat aan ons beginpunt in Millingen a/d Rijn staan.

Millingen

We moeten even zoeken, maar al gauw lopen we door de weilanden, mooi nat nog van al die regen voor in de week, maar zonnetje erbij kan niet stuk.

We lopen echt ook door de weilanden en onze schoenen worden al flink modderig. Doesn`t matter, tenslotte zijn we echte "die hards". Als we na een poosje eens even in het boekje kijken, zien we dat we op een gegeven moment precies op de Nederlands/Duitse grens lopen en als we op een stukje verharde weg komen zien we inderdaad het bewijs.

 

 

Het is wel grappig dat we onder het rood/witte teken het Pieterpad, het route- teken van de Pelgrims route Santiago de Compostella zien. Pikken we meteen een stukje van deze route mee.(zie ook het eerste stukje van dit blog)

 We lopen nu inmiddels toch wel een stuk door Duitsland en komen door een prachtig dorpje Zyfflich met een bijzonder mooi begroeide schuur. Foto maken natuurlijk. Prachtig! Onder weg zien we mooie huizen, of ik er zou willen wonen? Mmm, wel te rustig en ver weg van alles lijkt mij.               

Ik houd

wel van landelijk, maar dan wel in de stad:).

Als ik dan zulke mooie natuur zie, dan geniet ik er nu wel van. Tenslotte loop ik hier op mijn vrije dag met mijn geliefde haha en voor mijn plezier. Dat is sowieso al genieten.

Dan komen we bij het Wyler Meer en omdat het een mooie zonnige windstille dag is kun je de bomen heel mooi in het water weerspiegeld zien. We staan hier op een bruggetje en dit is precies de grens Nederland Duitsland. Ik vraag René hier een foto te maken van mij, maar dat ontaard in een mislukte foto. Omdat ik mij er mee bemoei zegt hij. Nou ja, jammer dan. De foto is natuurlijk ook veel mooier zonder mij:)

Maar na al het vlakke en iets wat heuvelachtige landschap, komen we richting Groesbeek en voor dat we daar zijn, moeten we eerst nog

"De Duivelsberg" over. dat is niet gunstig voor mijn knieholtes. Ik begin er goed last van te krijgen. Maar niet zeuren, we zetten door.

Bovenop de duivelsberg gaan we pauzeren en zitten aan de koffie met appel gebak. Tjonge, ik ben blij dat ik zit.

Maar als we later weer in de benen willen, dan voel ik het pas echt. Het lijkt wel of mijn spieren in de knieholtes te kort zijn. Maar na een poosje gaat het wel weer.

We lopen door prachtig landschap. Ik vind het een prachtige omgeving. Die Toos en Bertje hebben het maar mooi bedacht. Zo zie je Nederland op zijn mooist. Ik ben er van overtuigd.

De paden op, de bergen over. Nou, na het vorige mislukte foto momentje en een stuk appelgebak, kan er wel een fotootje vanaf.

De zelfontspanner, staan we er samen een keertje op. Het bewijs dat wij het zijn zeg maar!

We lopen met al onze pijnen, René heeft inmiddels een gigantische blaar van zijn nieuwe schoen, over mooie paden, langs hellingen, koeien, paddenstoelen het is allemaal even prachtig.

Maar die laatste kilometers vallen vandaag wel zwaar.

 Daar ligt dan Groesbeek eindelijk en als we de auto zien, zijn we eigenlijk dolgelukkig. Onze 20 km zit erop. Hup richting het hotel. En dat doen we dan ook.

Tot ons grote verdriet kunnen we daar niet eten, we kleden  ons om en lopen...ja je leest het goed, we lopen naar het centrum. dat zal 2 km geweest zijn. Duiken daar het chineesrestaurant binnen en zijn nog blijer als we en zitten en achter een heerlijk bord eten zitten.

Bij de Chinees komen wij tot de conclusie dat het lopen wat we de dag erop zouden doen, definitief niet gaat gebeuren. We zien het niet zitten.

Als we het eten op hebben sleuren we onszelf naar het hotel en vallen op bed, voor de tv neer. En romantisch in het hotelletje??? Weinig van gemerkt..haha kapot waren we.

Maar..... weer 20 km  Pieterpad er op zitten,

nog 413 km te gaan.

route in beeld

 

Van Rolde naar Zuidlaren op 25 augustus 2013

In Rolde starten wij met onze derde etappe van het Pieterpad. Rolde is het dorp van "Bartje" je weet wel, die van ik bid niet veur brune boo`n.

We komen ook wel een beeldje tegen, maar dat is dan weer net niet de echte, wordt ons verteld.

 Het Pieterpad start vlakbij de hunebedden. We gaan bij de hunebedden nog even met de zelfontspanner op de foto, maken van een ander gezinnetje dat daar loopt rond te struinen, ook nog een paar familiekiekjes en gaan dan op pad.

het is weer warm vandaag 
 en als we zo in het boekje de route bekijken, lopen we toch wel regelmatig over de heide en in de zon. We kunnen er inmiddels wel aardig tegen.

Ook hier is een schaapskooi in de buurt, waar ook weer 400 schapen in kunnen. Ik ben benieuwd of we hier dan misschien een herder met zijn kudde ontmoeten.

Na wat bebossing lopen we inderdaad veel over de heide. Die begint al te bloeien en het ziet er weer bijzonder uit. We zijn hier niet alleen, er lopen hier meer mensen te wandelen. Los van de wandelaars zijn er ook erg veel vlinders. Leuk!
Maar nog steeds geen schaapje te zien!

We  pauzeren nog even bij een windorgel, waar ik natuurlijk wel even met een stok die erbij hangt even enige klanken moet produceren. Erachter staat een bankje en vervolgens kijken en horen we toe hoe voorbijgangers ook allemaal proberen er iets geweldigs uit te krijgen.
Natuurlijk vond ik mijn klankenspel het allermooiste en René natuurlijk ook haha..

We lopen langs Gasteren en komen in de Gasterenscheduinen, ook wel bijzonder landschap, heide, poelen en nog een hunebed.

Na het hunebed gaan we verder en lopen we het natuurreservaat uit en komen we bij een groot open veld uit. We zijn elke keer toch wel onder de indruk van het verschil in landschap, want ik blijf mijn fototoestel pakken, er blijft elke keer wel wat te fotograferen. Nu ook weer. Prachtige grote schermbloemen zo langs de rand van het veld. En ja, ja, tref ik ook nog een kleine Libelle...oeps niet aan mijn werk denken nu.

Mooi toch?

Dan lopen we nog over een aangelegd vlonderpad over was moerasachtig gebied, daar zien wij nog een hagedis, die lekker op de vlonder in de zon ligt.

Vervolgens lopen wij tot de voerbrug over de Drentsche Aa, we zijn niet al te ver meer van ons eindpunt verwijderd en dat is ook wel weer aan onze voeten inmiddels.

Dan komen Zuidlaren binnen, we zien een heleboel drukte, terrassen vol en een marktje en eigenlijk lijkt het wel alsof je in de randstad bent. Dit zijn wij eigenlijk niet gewend op zondag en hadden dit ook niet in Zuidlaren verwacht.

En dan!!!!!!!!!!!

Nee, het is niet waar, zie ik dan toch eindelijk een kudde schapen. Gauw een plaatje schieten, wauw dat is leuk:)

 Zo zie je maar weer. Uiteindelijk gaat het goed komen.

We hebben er toch maar weer 18 km Pieterpad opzitten. En eerlijk is eerlijk, ik vond dit wel een hele mooi stuk.

Dus nu nog 433 km Pieterpad te gaan

Route in beeld 

van Hellendoorn naar Holten op 26 juli 2013

Op 26 juli gaan we met de auto naar Hellendoorn. Het openbaar vervoer vinden we toch lastiger dan gedacht. We zetten de auto bij het begin van het wandeltraject en reizen dan laten met het openbaar vervoer terug naar de auto.

Hellendoorn, het is in eerste instantie verder dan we ons kunnen herinneren. Vroeger zijn we er ooit geweest met de kinderen. Wie niet! zal je denken!

We kunnen direct al wel zien dat het een prachtige omgeving moet zijn en we hebben dan ook echt zin om over heide en door de bossen te lopen. Het is een vrij warme dag en we hebben dit traject eigenlijk ook een beetje uitgekozen vanwege de talrijke bossen en de schaduw dus.

Volgepakt, René draagt de fotorugzak en ik een ander klein rugzakje. Omdat ik elke keer weer een foto wil maken, kan ik op deze manier, zonder elke keer de rugzak af te doen, de camera pakken uit de rugzak van René.

De paden op, de lanen in en daar gaan we dan. We lopen Hellendoorn uit en duiken de bossen in. Het begint al goed, we moeten over de Hellendoornsche Berg, dus goed voor de spiertjes. Meestal hebben we in het begin nog wel wat spraakwater, maar als je moet klimmen wordt je vanzelf stil haha..

Over stil gesproken, op een gegeven moment kun je naar een monument rechts van het pad, van het werkkamp Twilhaar, wat al gauw in de oorlog als doorvoerkamp voor Joden gebruikt werd. Dat hebben we ook gedaan en dan in die warmte en stilte...ja dan wordt je wel stil. Gewoon in gedachten denkend aan de mensen die hier door de poort binnen liepen en een verschrikkelijke tijd beleefden....en dus niet overleefden. Goed dat er monumenten voor zijn geplaatst. Het mag toch niet vergeten worden en het is goed om er bij stil te staan.

We lopen terug naar de route en een gegeven moment zien we een groep mensen op en naast paarden staan, midden op het pad. We moeten er eigenlijk doorheen. Nou ben ik niet helemaal zo enthousiast om tussen de paarden door te lopen, maar vooruit begeleiders erop en omheen. Het moet maar. Rechts van ons is de schaapskooi, waar  ongeveer 400 schapen kunnen rondlopen zegt ons boekje, maar de schapen zijn er niet. Misschien komen we ze nog tegen. dat lijkt mij toch helemaal geweldig. Mooi om foto`s van te maken.

Eenmaal lopend op de heide, geen schaap te zien. Het is wel warm en na een poosje beklimmen we de Holterberg en vallen eenmaal daar bovenop, neer op een zeer uitnodigend bankje.

58 meter boven NAP volgens het boekje genieten wij van ons broodje en vooral ook van het uitzicht. Ik zal er een fotootje bij doen, al hoewel ik wel zie dat ik de weidsheid niet helemaal kan grijpen op beeld. Het was echt mooi.

Als we de Holterberg afkomen zijn we al vrij dichtbij het eindpunt van deze etappe in Holten.

Op de valreep lopen we toch nog even naar de Canadese begraafplaats, wat nog zo`n 3km lopen betekend. Maar we zijn er toch:)

We komen bij een mooi aangelegde begraafplaats waar 1355 Canadezen liggen die in WO II het leven liepen in Noord West Europa.

En op deze manier sluiten we dit traject van 15 km Pieterpad af.

Nog 451 km te gaan!

Van Vorden naar Laren op 19 juli 2013

Vandaag gaan we richting Vorden. Met de trein. We gaan met het openbaar vervoer, dan hoef je niet meer naar je auto terug. Nou, kijken hoe dat gaat.

We willen in Vorden beginnen, hier vond de officiële opening van het Pieterpad plaats in 1983 en daar ligt ook het herdenkingsmonument van de Pieterpad bedenksters: Toos Goorhuis en Bertje Jens. Je kan daar in hun voetsporen treden en op pad gaan. Het pad loopt van Pieterburen naar de st. Pietersberg en is 481 km lang.

Het begin van onze etappe ligt vlak bij het kasteel in Vorden. Het ziet er perfect verzorgd uit, maar we gaan niet naar binnen. We willen het liefst zo snel mogelijk aan onze wandeling beginnen. De bewuste gps toch maar weer aan en maar hopen dat hij het nu volhoudt. 



kasteel in Vorden

We gaan allereerst over een mooi bospad en slingeren langs mooie landerijen.
Op een gegeven moment loop je door een prachtige laan met veel bomen langs beide kanten en aan het einde een soort van kasteel. Het heet Den Bramel. Een werkelijk prachtig gezicht. We hebben ook mooi weer en de zon op Den Bramel achteraan die schaduwrijke laan, prachtig gewoon.

Op een geven moment komen we toch over wat asfalt en er is nogal verkeer en daar balen we dan direct weer een beetje van. gelukkig duurt het niet lang en lopen we weer over bosrijke paden. Na een poos lopen krijgen we wel wat vermoeide voeten, zin in iets te eten en drinken en kijken we reikhalzend uit naar een bankje of zo. Als we dan eindelijk een bankje zien, daar zijn er niet zo heel veel van lijkt het, dan gaat net voordat wij er zijn een gezin lekker uitgebreid zitten.
Nou ja, wij nog maar even verder dan. Maar in de verste verten geen bankje meer te ontdekken. Uiteindelijk ja dan toch. Zucht, daar was ik aan toe.
We komen toch regelmatig mensen tegen, die ook het Pieterpad lopen. dat zie je direct; rugzakjes op en stevig de pas er in. Wanneer ik op de grond lig met mijn fotocamera om een misschien wel "wilde Orchidee" te fotograferen komen er twee Pieterpadmannen op ons af en die zijn belangstellend in wat we zien en zij konden ons meteen uit de droom helpen en zeiden dat het "gewoon " vingerhoedskruid was. En een minuutje later staan wij ze weer ontgoocheld na te kijken. Nou ja, vingerhoedskruid is ook mooi toch?

We kruisen nog het Twentekanaal, wat toch best wel breed is vinden wij.
Even kijken bij het water en hop weer verder.
De vermoeidheid slaat toch al wel toe en wij zijn op een gegeven moment eigenlijk blij dat we in Laren komen.
De eerste 15 km Pieterpad zit erop. Wij vinden het door alles wat je ziet, fotografeert en de oneffen paden vermoeiender dan we dachten.
Maar voldaan zijn we na een terrasje en een lekker ijsje weer richting huis gegaan.

Nog 466 km te gaan:)

route in beeld