Wat brengt je er toe om het Pieterpad te gaan lopen?

Dit is de beginpost van deze blog, om de nieuwste berichten te zien, scroll naar beneden!

Tja, wat brengt je daar nou toe. Ach het begint met een rondje met het hondje. Samen met onze hond Axel wandelen. Dan krijg je plotseling tijd om eens wat met elkaar te praten. Niet dat we de hele weg lopen te ouwehoeren, maar toch?
Onze hond vond dat ook heerlijk, lekker rondrennen en die liep het bekende rondje door het park wel twee keer qua afstand. Maar Axel is inmiddels  een stuk ouder geworden (14 jaar)en blijft steeds vaker achter en kan het maar moeilijk meer bijbenen.

Wij vinden het lopen toch wel lekker en laten Axel thuis als we een stevige wandeling willen maken. Eerst wandelen we richting de N50, daar is een mooi wandelpad en lopen dat rond, zo ook weer door het park terug. Dat doen we een paar keer, René heeft een nieuw speeltje en kan onze wandelingen via gps opslaan op zijn telefoon en als we thuis zijn, kunnen zij op internet gezet worden. De routes die je hebt gewandeld en hoe hard je loopt etc.
Ja, dan wordt er nog eens een andere route gewandeld, nog maar wat kilometers erbij en al gauw lopen we elke week zo 10 kilometer. Inmiddels praten we niet meer zoveel en lopen we ook hele stukken stilzwijgend naast elkaar. Wat natuurlijk ook wel relax is.
Axel komt in deze wandelingen niet meer aan bod en met hem lopen we alleen nog maar door het park en het bos, wat ook altijd leuk blijft.

Op een gegeven moment komt dan het werk en de dreiging van ontslag, wat iedereen blijkbaar tegenwoordig boven het hoofd hangt ter sprake. En dan gaan we met onze dromen aan de haal "wat als we nou wel bij huis komen, dan kunnen wij misschien wel naar Santiago de Compostella gaan wandelen". Geïnspireerd door het televisieprogramma "De wandeling" van de EO. Leuke ontmoetingen en gesprekken, interessant om te zien. Nog nooit gezien? Moet je eens doen. Momenteel is er geen sprake meer van de Santiago de Compostella, dat was eerder. Maar het programma bestaat nog steeds.
De Santiago de Compostella is een pelgrimsroute. vanuit Nederland begin je in Amsterdam en dan loop je door België, Frankrijk tot aan het plaatsje Santiago de Compostella in het noorden van Spanje. ja...., best wel een goed idee, maar dat ligt echt nog wel ver verwijderd van de werkelijkheid. Maar dromen mag toch?
Ja, ja, en ach we verslappen inmiddels al van niet meer 1x per week maar 1x per 3 weken wandelen. Druk, druk, moe en nog eens moe van alle andere dingen waar we ons mee bezig "moeten?" houden.
Het speeltje slurpt de batterij van de telefoon leeg en de routes kunnen er niet helemaal meer op. jammer, we lopen inmiddels weer steeds minder.
Toch laat ons het idee van die Santiago de Compostella niet los en doet ons besluiten om dan toch weer wat meer te lopen en als we toch ooit.....iets willen, moeten we toch minimaal geoefende lopers zijn.

Dan komt het Pieterpad in beeld, wanneer we besluiten om afgelopen zomer niet op vakantie te gaan naar Kroatië. Om toch een beetje vakantie gevoel te hebben en om iets te doen zoeken we hier info over, kopen een boekje en nog een rugtas en zijn we er klaar voor:)

Vol goede moed beginnen we in het midden van het land. We starten op 19 juli en lopen het traject Laren-Vorden, maar dan omgekeerd.

Van Gennep naar Vierlingsbeek op 15 oktober 2020

 Ons laatste Pieterpad traject!

Het is herfstvakantie en we hadden het voornemen om ons laatste traject van het Pieterpad te lopen. Woensdag vertrekken we met de caravan, dat is aardig coronaproof lijkt ons. Het is zeker coronaproof als we dinsdagavond bij de persconferentie horen dat alle restaurantjes en andere eet- en drinkgelegenheden dicht gaan. Dus geen kopje koffie en lunch onderweg. Jammer maar helaas, dus zeulen we maar wat extra eten en drinken mee. Niet onoverkomelijk. En als we woensdag op de camping arriveren blijken we de enige campinggasten te zijn haha mooie boel! Maar goed we komen voor het Pieterpad en die ligt er gelukkig nog wel!

Donderdagmorgen gaan we bepakt richting ons treintje, die ons naar Boxmeer rijdt en vandaar uit de bus naar Gennep. Ons startpunt is bij de Niersbrug. We kijken over het Niersdal, waar onze blik valt op het dorpje Ottersum. Mooi.

Aan deze kant van het water stuiten we op een dame in rook die net griesmeelpap (roept ze)heeft gekookt in het park en het vuurtje aan het blussen is? We denken dakloos, waarom zou je anders?

Waar we ook tegenaanlopen is een vreemd kunstwerk, we lopen er omheen en kunnen er niets van maken. Jullie? We gaan het opzoeken en verderop zal ik het verklappen:)

We lopen verder en genieten van het zicht over het Niersdal totdat we rechtsaf het bos ingeleid worden, we lopen langs wat vennetjes en over heide het is afwisselend landschap. Ik houd er wel van.

We hebben wel wat problemen met het volgen van de markeringen van het Pieterpad op een gegeven moment en ook op de app komen we er niet uit. Aan een wandelaarster vragen we waar  de Bloksberg is en zij verwijst ons een heel stuk naar rechts om daar het Pieterpad weer op te pakken. We lopen weer in bossen. En komen o.a. een uit hout gesneden salamander tegen en toch nog wat paddenstoelen.

Vliegenzwammen zie ik nauwelijks, misschien op dat het hier wat zanderig is? We zie ik nog een voor mij bijzonder plantje wat geel bloeit. Zie hier! Misschien zien jullie op deze foto ook wie hier nog meer rondloopt haha..

Nu eerst lunchen:)

Maar goed uiteindelijk lopen we richting Het Quin een natuurreservaat waar volgens het boekje Schotse Hooglanders en geiten grazen..mmm dat is altijd een beetje tricky, want tenslotte zijn het grote loslopende dieren waar je langs of tussendoor moet wandelen. Als we bij het klaphek komen staan er direct drie grote geiten, maar zien we geen Hooglanders.

De dieren kunnen hier mooi zijn in dit natte heidegebied. Wij lopen het gebied in en komen op het 30 meter hoge rivierduin, waarvan je een prachtig uitzicht hebt over de vennen. We zien donkere wolken aandrijven die gelukkig overwaaien. 

Regen hebben we gelukkig niet gehad en ook geen Schotse Hooglanders tegen gekomen. Op zich vind ik het wel mooie dieren om te fotograferen en dus ook wel weer jammer dat we ze niet gezien hebben.

We gaan door een ander klaphek het natuurreservaat weer uit en lopen  verder richting Afferden. Daar is een veer waar we de Maas mee over moeten. De Maas is hier de grens tussen Noord-Brabant en Limburg. De Maas ligt er rustig bij en aan de overkant kunnen we waarschijnlijk een stuk langs de Maas lopen. Dat is even weer een mooie afwisseling in het landschap. 

Als  we eenmaal aan de overkant zijn lopen we inderdaad langs de Maas, maar ons uitzicht wordt als snel belemmert door grote struiken en dat is jammer, we zien dat we er ook voorlangs kunnen lopen en doen dat. Dat geeft een mooier uitzicht. Op een gegeven moment worden we gedwongen om toch tussen de struiken door te lopen, wat best saai is.

  We lezen in het boekje dat we nu langs de Maasheggen lopen, dat kun je aan het landschap ook zien, stukjes weiland die omringd worden door heggen. Het is wel apart. Het is een eeuwenoud cultuur gebied op het laagterras van de Maas. Bij hoog water loopt het gebied onder. Boeren markeerden de weilandjes met verschillende heggen soorten. Na de uitvinding van het prikkeldraad verdwenen veel heggen. Nu wordt het weer aangeplant en is het een vogelrijk gebiedje geworden.

Na toch nog een lang stuk lopen door dit gebied, komen we bij Vierlingsbeek, een dorpje waar we al eens eerder geweest zijn (stuk avondvierdaagse) toen we het traject Vierlingsbeek-Swolgen liepen(2018).

We zijn er......

O ja, het kunstwerk uit Gennep is een onderdeel van project Kapellenbaan. Het is een kunstwerk dat geïnspireerd is op een traditionele weg -of veldkapel en moet je brengen tot rust en bezinning. Wat dan wel mooi aansluit op het lopen van het Pieterpad, dat brengt ook rust en geeft alle tijd voor bezinning.

Wat een ieder maar wil!

Wij hebben het Pieterpad nu helemaal gelopen.

De kilometerstand staat nu op 0. We hebben 11 kilometer extra gelopen al met al, omdat we soms verkeerd liepen en natuurlijk het verlengde eindpunt een keertje extra hebben moeten doen.

Trots op ons!

Einde Blog:)

Van Coevorden naar Hardenberg op 20 september 2020

Poort van Drenthe

Ons een na laatste traject van het Pieterpad. We komen van huis af, het is redelijk dichtbij, dus goed te doen op een mooie zondag. We wilden eerst heel vroeg weg, maar konden toch slecht het bed uit komen. Maar goed negen uur waren wij in Coevorden en we gaan daar ook meteen beginnen met het Pieterpad. Wind mee, zon in de rug, altijd beter. Dan linksaf een flink stuk langs een sloot richting de Drentse Poort.

Langs deze sloot zien we nog een leuke aanwijzing van het Pieterpad voor de kabouters onder ons. 

De Drentse Poort is een kunstproject uit 2005 van zwerfkeien gemaakt. Jammer genoeg stalde een oudere man voor ons net zijn hele hebben en houden uit tegen het kunstwerk aan waar ik gigantisch van baalde, want het was nu minder interessant om te fotograferen. Rugzak er tegenaan, boekje tussen de stenen vastgezet ..zucht.. Toen we er onderdoor waren gelopen heb ik hem van de andere kant op de foto kunnen zetten, zonder de man erbij op.

We lopen vooral langs landgoederen en karakteristieke boerderijen. Er worden veel suikerbieten en mais verbouwd. We lopen richting Gramsbergen en kruisen het afwateringskanaal en lopen dan naar het 'spaghetti-kruispunt'
van de rivier de Vecht met het Kanaal Almelo-De Haandrik en het Coevorden-Vechtkanaal, ook nog de spoorlijn Zwolle-Emmen met schutssluizen in de Vecht en een gecombineerde spoor-en verkeersbrug.

Tjonge wat een kruispunt. Wij passeren de hele bups en ik maak nog even een foto van de brug en van onszelf.

Hierboven de spoorbrug en op de andere foto staan wij weerspiegeld in het water op de verkeersbrug.

Voor we in Gramsbergen aankomen, zien we hoe hier de processierups wordt geweerd door de bomen in te pakken met folie.

Dan komen wij in het stadje Gramsbergen en gaan bij de eerste de beste gelegenheid om een bakje koffie te doen lekker zitten. De zon schijnt en het wordt inmiddels warm, we ontdoen ons hier van een thermoshirt, die we vanmorgen vroeg nog wel aan konden hebben. Lekkere punt appeltaart erbij. Lekker. We zien hier meer wandelaars neerstrijken, die we onderweg al tegengekomen zijn. Dat heb je natuurlijk als je niet in tegengestelde richting loopt, dan kan het zijn dat je drie keer of vaker dezelfde mensen inhaalt. Als we het dorp doorkruizen daarna, komen we bij de  dorpskern en daar staat een bronzen beeld van Pieterpad wandelaars.

We zien dat er op het pleintje voor de kerk ook een interactieve kerkdienst wordt gehouden. verderop zien we weer een groep met vraagstukken op een whiteboard bezig en is een soort van workshopachtige kerkdienst.

Mooi, het kan hier in zo'n klein dorp goed nu met het mooie weer. Dit natuurlijk vanwege de coronamaatregelen.

Creatief in ieder geval.

Als we Gramsbergen uitlopen langs Ane komen we weer in een soort van zelfde landschap van weilanden totdat we in het Engelandsche Bos komen, een gemengd bos op rivierduinen.

Daar zie ik nog een mooie paddenstoel. Flink ding, ik had hem nog niet eerder in zo'n formaat gezien.

Dan komen we op de vlakje langs het Jodenbergje oftewel een begraafplaats aan de Vecht en zien we in de verte Hardenberg liggen. Een oude stad met een modern uiterlijk noemen ze dit stadje in het boekje. De oevers van de Vecht zijn voor natuurontwikkeling ingericht en daar grazen ook Schotse Hooglanders op.

Wij hebben ze niet gezien. Eenmaal de brug over en Hardenberg in, denk je dat je er bent, maar dan moet je best nog een een stukje doorwandelen naar het station. Daar stappen we op de trein terug naar Coevorden.

Nog maar 1 traject te gaan!

Nog maar 8 kilometer van het Pieterpad te gaan!

Van Zelhem naar Vorden op zaterdag 18 juli 2020

     Ik heb hem nog nooit gemogen!

Vandaag is het mooi weer, we gaan nu iets later op pad. We gaan op weg naar Zelhem met de auto en willen de auto daar parkeren en dan lopend naar Vorden. Spierpijn hebben we niet echt van gisteren dus dat scheelt. Het zijn ook niet van die enorme afstanden. 

Vandaag een traject van 17 km. In Zelhem komen we meteen een bekende streekfiguur tegen; Smoks-Hanne het beroemdste kruidenvrouwtje of was het nou een heks van de Achterhoek tegen. Het was een kruidenvrouwtje blijkt, met te grote klompen en ze hielp de streekbewoners met raad en daad. Alleen s`nachts vloog ze rond op een bezem....toch heks?

Eerst gaan we richting Hummelo, daar schijnt Benny Jolink van de Achterhoekse band "Normaal" te wonen, een ieder bekend natuurlijk. De mensen van de Achterhoek zijn gek op "Normaal", de Achterhoek en de Zwarte Cross. Overal vind je de Achterhoekse vlag aan de gevels hangen.

Groen doek met een wit kruis erdoor. Op de foto van de heks zie je het ook. Als we verder lopen gaan we het bos in waar we al enkele paddenstoelen tegenkomen. Langs hoge wallen, die daar aangelegd zijn om het stuiven van het zand tegen te gaan.

Dan het bos uit langs weilanden en boerenbedrijven, we doorkruisen zelfs het erf  van een boerderij. Wel heel aardig moet ik zeggen:)

We vinden wel dat we lange rechte stukken lopen. niet perse vervelend, maar ook niet verrassend.

 Na een poosje zien we in de verte een molen staan, meestal staan ze stil, maar deze draait. het is de korenmolen "Ons Belang". Oftewel de Lindensche Molen.

Er schijnt ook koffie of ijs te verkrijgen te zijn. Lekkerrrr.  Wat blijkt het is een soort van zelfbediening voor koffie en ijs uit de vriezer. Pinnen kan dus niet. Gelukkig hebben we wat klein geld bij ons,

Dan komt er een Gronings stel, tas op de kop voor twee euro voor een bakkie koffie. Niet dus. Geen klein geld. Die balen als een stekker.

Wij bieden ze twee euro aan, maar ze vinden het erg vervelend. Uiteindelijk na aandringen nemen ze het toch aan en kunnen ze toch hun begeerde kopje koffie kopen.

Wij gaan verder en nemen nog even een selfie voor de molen. Bin there, done that! :)

We gaan verder en komen door het esdorpje Linde en bij een van de huizen moeten we de kapellebult over. Als we bovenkomen staat daar een monumentje ter ere van het voormalige Lindense kapelletje. Op het zuiltje staat dan ook het volgende;

"verheft zich hier geen bidplaats meer; t`heelal is tempel voor den Heer".

Mooi gesproken.

 Over het landgoed Kieftskamp  gaan we verder en belanden bij Het Knopenlaantje. Een beukenlaantje waar geliefden vroeger takken aan elkaar knoopten ten teken van verbondenheid. Ik denk dat dit (foto hiernaast)hiermee bedoelt wordt.

Wel mooi strak zo.

 

We komen ook langs of eigenlijk ook over de Veengoot. Er spelen kinderen met de waterplanten en om heel eerlijk te zijn ziet het er niet fris uit. Maar mammie zit erbij, dus!  We gaan door en lopen zo langzaam maar zeker richting kasteel Vorden en uiteraard treden we wederom in de voetsporen van Toos en Bertje.

 Terwijl wij richting het Kasteel lopen staat er bij de Pieterpadpaal met afstanden een man met een rugzak en fototoestel te dralen om deze paal met hem erbij op te krijgen. Ik bied aan de foto te maken en hij wordt helemaal enthousiast . We spreken elkaar over het Pieterpad. Hij zou eigenlijk de Santiago de Compostella lopen, daar had hij voor geoefend, maar door Corona heeft hij het uitgesteld. En vandaar het Pieterpad. Wij vertelden ook over onze plannen en riepen, wie weet komen we elkaar daar nog eens tegen.

Hij liep ook richting het kasteel, Ik liep het gras over en wilde natuurlijk een kasteelkiekje maken waar ik commentaar van René op kreeg. Roept diezelfde man hem achterna. Wat een rotkerel toch ook hé! Ik heb altijd al een hekel aan hem gehad. Haha, hij lachen, wij ook en hij weg.

Toen nog een paar foto`s voor we daar lekker hebben gegeten.

 Kasteel Vorden




Nog 27 km van het Pieterpad te gaan.

Van Braamt naar Zelhem op vrijdag 17 juli 2020

                                                            De Vuurdoop

Het is een bijzondere tijd momenteel vanwege het Coronavirus, het is de reden waarom wij niet met onze lijven in de Adriatische Zee in Kroatië liggen en met ons bootje eropuit gaan om daar dolfijnen te spotten. Het doet wel een beetje pijn, maar het is niet anders.
Wat wel een leuke gebeurtenis is, dat wij in januari een kleinzoon hebben gekregen en die heeft de naam Pieter gekregen. Dat is wel een extra stimulans natuurlijk om het Pieterpad te bewandelen:)

Dussss.. vandaar dat wij onze wandelschoenen aantrekken om weer eens een stuk Pieterpad te lopen. Wij zijn nu met de caravan in Hengelo GLD beland en van daaruit rijden we met de auto naar Zelhem om vervolgens met de bus naar ons startpunt  Braamt te rijden. En dat is al een belevenis op zich, want we moeten nu allebei voor het eerst een mondkapje voor in  het openbaar vervoer ivm het virus. Dat voelt echt raar zeg! We lijken wel boeven, vroeger zouden we waarschijnlijk opgepakt worden!

Maar onze medepassagiers vinden het allemaal al normaal. Het nieuwe normaal wordt er al vaak geroepen! Voor ons de vuurdoop dus.

Het schijnt dit jaar ook drukker op het Pieterpad te zijn. Blijkbaar vinden meer mensen het een mooie vervangende activiteit voor hun vervallen buitenland vakantie.

De reden dat wij wel vaker in tegengestelde richting lopen is, dat wij het niet fijn vinden om in eens soort van colonne te lopen als het druk is. Qua kilometers maakt het natuurlijk niets uit haha.

Het is nog erg vroeg en de zon schijnt al als we in Braamt aankomen, de nevel trekt op. Wat voor de foto`s wel een beetje jammer is. Het geeft altijd zo`n mooie serene sfeer. Ik doe nog een poging bij dit mooie strakke korenveld.

 We lopen langs weilanden, alles ziet er mooi groen uit dankzij de regen van de laatste tijd.
Alles heeft lekker kunnen groeien.

Wij zijn overigens wel superblij dat het nu droog is en dat maakt het tot perfect wandelweer. We stappen er vrolijk op los.

We lopen over een vlonderpad met mooie bloemenberm en passeren een vistrap, ik vind het wel even de moeite waard om een fotootje te maken. En lopen dan naar een oude sluis De Pol. De Bielheimer beek die in Duitsland ontspringt eindigt hier in de Oude IJssel. Altijd weer imposant wat voor waterhoogte verschillen er dan zelfs in ons platte landje zijn. We lopen ondertussen door mooi landelijk gebied. 

 We zijn al een mooi eindje op pad en krijgen ook zin aan een tussenstop. We zien in het boekje bij kasteel Slangenburg het teken staan van een uitnodigend kopje koffie en lopen met dit in het vooruitzicht gestaag door. 
Tijdens het lopen is Rene, die eindelijk zijn selfie-stick heeft ontdekt aan het experimenteren met foto`s te maken met zijn telefoon. Zie foto. Best grappig, Meestal maak ik er één met een statief en de zelfontspanner. Maar nu hebben we deze creatieve uitspatting van René er gratis bij.

We zien tot onze schrik dat we ook nog enigszins gevaar lopen haha. Gelukkig hebben we het allemaal overleeft. 


We lopen verder en belanden dan bij slot Slangenburg op het terras. Even bijkomen, koffie met wat eetbaars erbij, even onze spiertjes rust gunnen. Het kasteel wordt nu gebruikt voor mensen die aan de hectiek van alledag willen ontsnappen en hier rust kunnen vinden. Dat gaat hier vast lukken.

Als we dan weer verder gaan, komen we langs het dorp IJzervoorde en gaan het Kolkstroeterpad op. Een pad langs een oude houtwal. Het pad zou door ruilverkaveling verdwijnen, maar buurtbewoners hebben het in 2000 weten te voorkomen. Het heeft een hoge natuurwaarde.137 verschillend plantensoorten. Ja de omgeving is hier mooi. Niks mis mee. Mooi groen en veel bloemen, maar dat was mij al eerder opgevallen. Ja het is misschien wel veel, maar je wilt het graag allemaal vastleggen. Dus pak ik toch nog even mijn camera voor de bloemen en mijn eigen selfie....lichte zucht achter mij, want dat betekend oponthoud haha...jammer dan.

    Nog 40 km van het Pieterpad te gaan.

Het vernieuwde eindpunt op de St.Pietersberg op 23 november 2019

                                                        Fort Sint Pieter

Ja, plotseling lees je dat het eindpunt van het Pieterpad is verlegd. Jammer genoeg hadden we toen net het eindtraject gelopen. Maar niet getreurd...het is een mooie gelegenheid om nog eens een nachtje over te doen in Limburg. We combineren het met het traject tussen Valkenburg en Sittard. Dat hebben we gisteren gelopen en vandaag starten we ons hernieuwde laatste stuk vanaf het station van Maastricht.
We wandelen door de gezellige stad, drinken daar onze koffie. Het is iets minder mooi weer dan gister. De zon lijkt achter de wolken te blijven, maar het is droog. Onderweg nog even een kiekje van de oude muur van Maastricht.

We voelen de spieren van gisteren nog, maar vol goede moed op naar de Sint Pietersberg. En ja hoor hij staat er nog. We lopen naar boven met rechts een mooi uitzicht over Maastricht en linksom lopen we rond Fort Sint Pieter..

 We wandelen verder richting de Enci-groeve. Een oude mergelgroeve en tevens het eindpunt van het Pieterpad op een overhangend platform boven de groeve. Indrukwekkend dat wel. Ik merk dat niet iedereen over het rooster op hoogte durft te lopen. Maar wij doen het wel. We hebben het weer gehaald!!!!:)




Nu nog 4 trajecten! Wel wat dichter bij huis. Zuid Limburg was zeker de moeite waard.
We wandelen terug naar het station, maar gaan eerst nog even lekker eten in Maastricht!