Het is een bijzondere tijd momenteel vanwege het Coronavirus, het is de reden waarom wij niet met onze lijven in de Adriatische Zee in Kroatië liggen en met ons bootje eropuit gaan om daar dolfijnen te spotten. Het doet wel een beetje pijn, maar het is niet anders.
Wat wel een leuke gebeurtenis is, dat wij in januari een kleinzoon hebben gekregen en die heeft de naam Pieter gekregen. Dat is wel een extra stimulans natuurlijk om het Pieterpad te bewandelen:)
Wat wel een leuke gebeurtenis is, dat wij in januari een kleinzoon hebben gekregen en die heeft de naam Pieter gekregen. Dat is wel een extra stimulans natuurlijk om het Pieterpad te bewandelen:)
Dussss.. vandaar dat wij onze wandelschoenen aantrekken om weer eens een stuk Pieterpad te lopen. Wij zijn nu met de caravan in Hengelo GLD beland en van daaruit rijden we met de auto naar Zelhem om vervolgens met de bus naar ons startpunt Braamt te rijden. En dat is al een belevenis op zich, want we moeten nu allebei voor het eerst een mondkapje voor in het openbaar vervoer ivm het virus. Dat voelt echt raar zeg! We lijken wel boeven, vroeger zouden we waarschijnlijk opgepakt worden!
Maar onze medepassagiers vinden het allemaal al normaal. Het nieuwe normaal wordt er al vaak geroepen! Voor ons de vuurdoop dus.
Het schijnt dit jaar ook drukker op het Pieterpad te zijn. Blijkbaar vinden meer mensen het een mooie vervangende activiteit voor hun vervallen buitenland vakantie.
De reden dat wij wel vaker in tegengestelde richting lopen is, dat wij het niet fijn vinden om in eens soort van colonne te lopen als het druk is. Qua kilometers maakt het natuurlijk niets uit haha.
Het is nog erg vroeg en de zon schijnt al als we in Braamt aankomen, de nevel trekt op. Wat voor de foto`s wel een beetje jammer is. Het geeft altijd zo`n mooie serene sfeer. Ik doe nog een poging bij dit mooie strakke korenveld.
Alles heeft lekker kunnen groeien.
Wij zijn overigens wel superblij dat het nu droog is en dat maakt het tot perfect wandelweer. We stappen er vrolijk op los.
We lopen over een vlonderpad met mooie bloemenberm en passeren een vistrap, ik vind het wel even de moeite waard om een fotootje te maken. En lopen dan naar een oude sluis De Pol. De Bielheimer beek die in Duitsland ontspringt eindigt hier in de Oude IJssel. Altijd weer imposant wat voor waterhoogte verschillen er dan zelfs in ons platte landje zijn. We lopen ondertussen door mooi landelijk gebied. 
We zijn al een mooi eindje op pad en krijgen ook zin aan een tussenstop. We zien in het boekje bij kasteel Slangenburg het teken staan van een uitnodigend kopje koffie en lopen met dit in het vooruitzicht gestaag door.
Tijdens het lopen is Rene, die eindelijk zijn selfie-stick heeft ontdekt aan het experimenteren met foto`s te maken met zijn telefoon. Zie foto. Best grappig, Meestal maak ik er één met een statief en de zelfontspanner. Maar nu hebben we deze creatieve uitspatting van René er gratis bij.
We zien tot onze schrik dat we ook nog enigszins gevaar lopen haha. Gelukkig hebben we het allemaal overleeft. 
We lopen verder en belanden dan bij slot Slangenburg op het terras. Even bijkomen, koffie met wat eetbaars erbij, even onze spiertjes rust gunnen. Het kasteel wordt nu gebruikt voor mensen die aan de hectiek van alledag willen ontsnappen en hier rust kunnen vinden. Dat gaat hier vast lukken.
Als we dan weer verder gaan, komen we langs het dorp IJzervoorde en gaan het Kolkstroeterpad op. Een pad langs een oude houtwal. Het pad zou door ruilverkaveling verdwijnen, maar buurtbewoners hebben het in 2000 weten te voorkomen. Het heeft een hoge natuurwaarde.137 verschillend plantensoorten. Ja de omgeving is hier mooi. Niks mis mee. Mooi groen en veel bloemen, maar dat was mij al eerder opgevallen. Ja het is misschien wel veel, maar je wilt het graag allemaal vastleggen. Dus pak ik toch nog even mijn camera voor de bloemen en mijn eigen selfie....lichte zucht achter mij, want dat betekend oponthoud haha...jammer dan.
Nog 40 km van het Pieterpad te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten