Poort van Drenthe
Ons een na laatste traject van het Pieterpad. We komen van huis af, het is redelijk dichtbij, dus goed te doen op een mooie zondag. We wilden eerst heel vroeg weg, maar konden toch slecht het bed uit komen. Maar goed negen uur waren wij in Coevorden en we gaan daar ook meteen beginnen met het Pieterpad. Wind mee, zon in de rug, altijd beter. Dan linksaf een flink stuk langs een sloot richting de Drentse Poort.
Langs deze sloot zien we nog een leuke aanwijzing van het Pieterpad voor de kabouters onder ons.
De Drentse Poort is een kunstproject uit 2005 van zwerfkeien gemaakt. Jammer genoeg stalde een oudere man voor ons net zijn hele hebben en houden uit tegen het kunstwerk aan waar ik gigantisch van baalde, want het was nu minder interessant om te fotograferen. Rugzak er tegenaan, boekje tussen de stenen vastgezet ..zucht.. Toen we er onderdoor waren gelopen heb ik hem van de andere kant op de foto kunnen zetten, zonder de man erbij op.
We lopen vooral langs landgoederen en karakteristieke boerderijen. Er worden veel suikerbieten en mais verbouwd. We lopen richting Gramsbergen en kruisen het afwateringskanaal en lopen dan naar het 'spaghetti-kruispunt'
van de rivier de Vecht met het Kanaal Almelo-De Haandrik en het Coevorden-Vechtkanaal, ook nog de spoorlijn Zwolle-Emmen met schutssluizen in de Vecht en een gecombineerde spoor-en verkeersbrug.
Tjonge wat een kruispunt. Wij passeren de hele bups en ik maak nog even een foto van de brug en van onszelf.
Hierboven de spoorbrug en op de andere foto staan wij weerspiegeld in het water op de verkeersbrug.
Voor we in Gramsbergen aankomen, zien we hoe hier de processierups wordt geweerd door de bomen in te pakken met folie.
Dan komen wij in het stadje Gramsbergen en gaan bij de eerste de beste gelegenheid om een bakje koffie te doen lekker zitten. De zon schijnt en het wordt inmiddels warm, we ontdoen ons hier van een thermoshirt, die we vanmorgen vroeg nog wel aan konden hebben. Lekkere punt appeltaart erbij. Lekker. We zien hier meer wandelaars neerstrijken, die we onderweg al tegengekomen zijn. Dat heb je natuurlijk als je niet in tegengestelde richting loopt, dan kan het zijn dat je drie keer of vaker dezelfde mensen inhaalt. Als we het dorp doorkruizen daarna, komen we bij de dorpskern en daar staat een bronzen beeld van Pieterpad wandelaars.
We zien dat er op het pleintje voor de kerk ook een interactieve kerkdienst wordt gehouden. verderop zien we weer een groep met vraagstukken op een whiteboard bezig en is een soort van workshopachtige kerkdienst.
Mooi, het kan hier in zo'n klein dorp goed nu met het mooie weer. Dit natuurlijk vanwege de coronamaatregelen.
Creatief in ieder geval.
Als we Gramsbergen uitlopen langs Ane komen we weer in een soort van zelfde landschap van weilanden totdat we in het Engelandsche Bos komen, een gemengd bos op rivierduinen.
Daar zie ik nog een mooie paddenstoel. Flink ding, ik had hem nog niet eerder in zo'n formaat gezien.
Dan komen we op de vlakje langs het Jodenbergje oftewel een begraafplaats aan de Vecht en zien we in de verte Hardenberg liggen. Een oude stad met een modern uiterlijk noemen ze dit stadje in het boekje. De oevers van de Vecht zijn voor natuurontwikkeling ingericht en daar grazen ook Schotse Hooglanders op.
Wij hebben ze niet gezien. Eenmaal de brug over en Hardenberg in, denk je dat je er bent, maar dan moet je best nog een een stukje doorwandelen naar het station. Daar stappen we op de trein terug naar Coevorden.
Nog maar 1 traject te gaan!
Nog maar 8 kilometer van het Pieterpad te gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten