Van Gennep naar Vierlingsbeek op 15 oktober 2020

 Ons laatste Pieterpad traject!

Het is herfstvakantie en we hadden het voornemen om ons laatste traject van het Pieterpad te lopen. Woensdag vertrekken we met de caravan, dat is aardig coronaproof lijkt ons. Het is zeker coronaproof als we dinsdagavond bij de persconferentie horen dat alle restaurantjes en andere eet- en drinkgelegenheden dicht gaan. Dus geen kopje koffie en lunch onderweg. Jammer maar helaas, dus zeulen we maar wat extra eten en drinken mee. Niet onoverkomelijk. En als we woensdag op de camping arriveren blijken we de enige campinggasten te zijn haha mooie boel! Maar goed we komen voor het Pieterpad en die ligt er gelukkig nog wel!

Donderdagmorgen gaan we bepakt richting ons treintje, die ons naar Boxmeer rijdt en vandaar uit de bus naar Gennep. Ons startpunt is bij de Niersbrug. We kijken over het Niersdal, waar onze blik valt op het dorpje Ottersum. Mooi.

Aan deze kant van het water stuiten we op een dame in rook die net griesmeelpap (roept ze)heeft gekookt in het park en het vuurtje aan het blussen is? We denken dakloos, waarom zou je anders?

Waar we ook tegenaanlopen is een vreemd kunstwerk, we lopen er omheen en kunnen er niets van maken. Jullie? We gaan het opzoeken en verderop zal ik het verklappen:)

We lopen verder en genieten van het zicht over het Niersdal totdat we rechtsaf het bos ingeleid worden, we lopen langs wat vennetjes en over heide het is afwisselend landschap. Ik houd er wel van.

We hebben wel wat problemen met het volgen van de markeringen van het Pieterpad op een gegeven moment en ook op de app komen we er niet uit. Aan een wandelaarster vragen we waar  de Bloksberg is en zij verwijst ons een heel stuk naar rechts om daar het Pieterpad weer op te pakken. We lopen weer in bossen. En komen o.a. een uit hout gesneden salamander tegen en toch nog wat paddenstoelen.

Vliegenzwammen zie ik nauwelijks, misschien op dat het hier wat zanderig is? We zie ik nog een voor mij bijzonder plantje wat geel bloeit. Zie hier! Misschien zien jullie op deze foto ook wie hier nog meer rondloopt haha..

Nu eerst lunchen:)

Maar goed uiteindelijk lopen we richting Het Quin een natuurreservaat waar volgens het boekje Schotse Hooglanders en geiten grazen..mmm dat is altijd een beetje tricky, want tenslotte zijn het grote loslopende dieren waar je langs of tussendoor moet wandelen. Als we bij het klaphek komen staan er direct drie grote geiten, maar zien we geen Hooglanders.

De dieren kunnen hier mooi zijn in dit natte heidegebied. Wij lopen het gebied in en komen op het 30 meter hoge rivierduin, waarvan je een prachtig uitzicht hebt over de vennen. We zien donkere wolken aandrijven die gelukkig overwaaien. 

Regen hebben we gelukkig niet gehad en ook geen Schotse Hooglanders tegen gekomen. Op zich vind ik het wel mooie dieren om te fotograferen en dus ook wel weer jammer dat we ze niet gezien hebben.

We gaan door een ander klaphek het natuurreservaat weer uit en lopen  verder richting Afferden. Daar is een veer waar we de Maas mee over moeten. De Maas is hier de grens tussen Noord-Brabant en Limburg. De Maas ligt er rustig bij en aan de overkant kunnen we waarschijnlijk een stuk langs de Maas lopen. Dat is even weer een mooie afwisseling in het landschap. 

Als  we eenmaal aan de overkant zijn lopen we inderdaad langs de Maas, maar ons uitzicht wordt als snel belemmert door grote struiken en dat is jammer, we zien dat we er ook voorlangs kunnen lopen en doen dat. Dat geeft een mooier uitzicht. Op een gegeven moment worden we gedwongen om toch tussen de struiken door te lopen, wat best saai is.

  We lezen in het boekje dat we nu langs de Maasheggen lopen, dat kun je aan het landschap ook zien, stukjes weiland die omringd worden door heggen. Het is wel apart. Het is een eeuwenoud cultuur gebied op het laagterras van de Maas. Bij hoog water loopt het gebied onder. Boeren markeerden de weilandjes met verschillende heggen soorten. Na de uitvinding van het prikkeldraad verdwenen veel heggen. Nu wordt het weer aangeplant en is het een vogelrijk gebiedje geworden.

Na toch nog een lang stuk lopen door dit gebied, komen we bij Vierlingsbeek, een dorpje waar we al eens eerder geweest zijn (stuk avondvierdaagse) toen we het traject Vierlingsbeek-Swolgen liepen(2018).

We zijn er......

O ja, het kunstwerk uit Gennep is een onderdeel van project Kapellenbaan. Het is een kunstwerk dat geïnspireerd is op een traditionele weg -of veldkapel en moet je brengen tot rust en bezinning. Wat dan wel mooi aansluit op het lopen van het Pieterpad, dat brengt ook rust en geeft alle tijd voor bezinning.

Wat een ieder maar wil!

Wij hebben het Pieterpad nu helemaal gelopen.

De kilometerstand staat nu op 0. We hebben 11 kilometer extra gelopen al met al, omdat we soms verkeerd liepen en natuurlijk het verlengde eindpunt een keertje extra hebben moeten doen.

Trots op ons!

Einde Blog:)

Van Coevorden naar Hardenberg op 20 september 2020

Poort van Drenthe

Ons een na laatste traject van het Pieterpad. We komen van huis af, het is redelijk dichtbij, dus goed te doen op een mooie zondag. We wilden eerst heel vroeg weg, maar konden toch slecht het bed uit komen. Maar goed negen uur waren wij in Coevorden en we gaan daar ook meteen beginnen met het Pieterpad. Wind mee, zon in de rug, altijd beter. Dan linksaf een flink stuk langs een sloot richting de Drentse Poort.

Langs deze sloot zien we nog een leuke aanwijzing van het Pieterpad voor de kabouters onder ons. 

De Drentse Poort is een kunstproject uit 2005 van zwerfkeien gemaakt. Jammer genoeg stalde een oudere man voor ons net zijn hele hebben en houden uit tegen het kunstwerk aan waar ik gigantisch van baalde, want het was nu minder interessant om te fotograferen. Rugzak er tegenaan, boekje tussen de stenen vastgezet ..zucht.. Toen we er onderdoor waren gelopen heb ik hem van de andere kant op de foto kunnen zetten, zonder de man erbij op.

We lopen vooral langs landgoederen en karakteristieke boerderijen. Er worden veel suikerbieten en mais verbouwd. We lopen richting Gramsbergen en kruisen het afwateringskanaal en lopen dan naar het 'spaghetti-kruispunt'
van de rivier de Vecht met het Kanaal Almelo-De Haandrik en het Coevorden-Vechtkanaal, ook nog de spoorlijn Zwolle-Emmen met schutssluizen in de Vecht en een gecombineerde spoor-en verkeersbrug.

Tjonge wat een kruispunt. Wij passeren de hele bups en ik maak nog even een foto van de brug en van onszelf.

Hierboven de spoorbrug en op de andere foto staan wij weerspiegeld in het water op de verkeersbrug.

Voor we in Gramsbergen aankomen, zien we hoe hier de processierups wordt geweerd door de bomen in te pakken met folie.

Dan komen wij in het stadje Gramsbergen en gaan bij de eerste de beste gelegenheid om een bakje koffie te doen lekker zitten. De zon schijnt en het wordt inmiddels warm, we ontdoen ons hier van een thermoshirt, die we vanmorgen vroeg nog wel aan konden hebben. Lekkere punt appeltaart erbij. Lekker. We zien hier meer wandelaars neerstrijken, die we onderweg al tegengekomen zijn. Dat heb je natuurlijk als je niet in tegengestelde richting loopt, dan kan het zijn dat je drie keer of vaker dezelfde mensen inhaalt. Als we het dorp doorkruizen daarna, komen we bij de  dorpskern en daar staat een bronzen beeld van Pieterpad wandelaars.

We zien dat er op het pleintje voor de kerk ook een interactieve kerkdienst wordt gehouden. verderop zien we weer een groep met vraagstukken op een whiteboard bezig en is een soort van workshopachtige kerkdienst.

Mooi, het kan hier in zo'n klein dorp goed nu met het mooie weer. Dit natuurlijk vanwege de coronamaatregelen.

Creatief in ieder geval.

Als we Gramsbergen uitlopen langs Ane komen we weer in een soort van zelfde landschap van weilanden totdat we in het Engelandsche Bos komen, een gemengd bos op rivierduinen.

Daar zie ik nog een mooie paddenstoel. Flink ding, ik had hem nog niet eerder in zo'n formaat gezien.

Dan komen we op de vlakje langs het Jodenbergje oftewel een begraafplaats aan de Vecht en zien we in de verte Hardenberg liggen. Een oude stad met een modern uiterlijk noemen ze dit stadje in het boekje. De oevers van de Vecht zijn voor natuurontwikkeling ingericht en daar grazen ook Schotse Hooglanders op.

Wij hebben ze niet gezien. Eenmaal de brug over en Hardenberg in, denk je dat je er bent, maar dan moet je best nog een een stukje doorwandelen naar het station. Daar stappen we op de trein terug naar Coevorden.

Nog maar 1 traject te gaan!

Nog maar 8 kilometer van het Pieterpad te gaan!