Van Hardenberg naar Ommen op 21 oktober 2016

Wel of geen paraplu!

Het is een sombere dag, maar het lijkt droog te blijven. We ontbijten bijtijds in het hotelletje en pakken alles weer in.  Ik kon het niet laten om even te vragen waar nou precies de naam "De Gloepe" vandaan komt. Het blijkt te staan voor het smalle deel van een eendenkooi, waar er hier vroeger veel van waren We waren er zelf niet opgekomen. We vertrekken uit De Gloepe en rijden naar het station in Ommen, maar nu gaan niet naar Hellendoorn maar met de trein naar Hardenberg, om weer terug te lopen naar Ommen. We dubben bij de auto nog even of we wel of niet de regenjas en paraplu zullen meeslepen.

We doen het niet!

Op het station zien we nog twee stellen net rugzakken op en wandelschoenen aan, dus er zijn vandaag meer wandelaars op het Pieterpad blijkbaar.

In Hardenberg lopen we een beetje achter elkaar aan en aangezien we niet in colonne willen lopen doen wij rustig aan. Plotseling voelen we toch wat druppels vallen, Aangezien we nog in Hardenberg city zijn, kopen we twee parapluutjes, beter om niet meteen met een nat hoofd rondt te lopen.

Het duurt niet lang en de regen is als we de Vecht over zijn afgelopen. We zijn ook inmiddels uit de colonne :) en we wandelen over een slingerend pad Hardenberg achter ons latend.

 

Langs het pad een zogenaamde vistrap. Er zijn er hier veel van en zelfs een vistrappen wandelroute.

Het is een beetje mistig en triest weer, wel rustig hier, alhoewel er met heel veel kabaal op een gegeven moment in de verte twee brandweerwagens en een politiewagen met loeiende sirenes voorbij gaan. We zien geen rookpluimen en op een gegeven moment houdt het plots op. Opgelost in het niets.

Maar als we het dorp Rheeze naderen zien we veel graafwerkzaamheden langs de weg en komt er een vrolijke oudere dame op de fiets voorbij die roept dat ze zo blij is dat iedereen hier nu eindelijk goed internet krijgt!

We hebben zo iets, het is toch wat, wij mopperen al als het internet het een keertje niet doet.

Dan lopen wij zo de gaslucht in en we zien dan ook de brandweerwagens etc. weer terug. De weg afgezet. Een gaslek en het is nog niet opgelost. Gelukkig moeten wij linksaf en kunnen we er van weg lopen.

Langs het Differlerveld, waar boswachterij Hardenberg bos heeft aangeplant. We lopen langs het dorpje Junne het Vechtdal over. We lopen over de stuw, we zien weer een mooie vistrap en ook een mooi momentje voor onze selfie.

Ik loop even een stukje langs de oever om een foto van de stuw op afstand te maken. Op dat moment komt er een zeer zwaar voertuig aan en er zijn twijfels of deze hierover kan. Iemand stapt uit en stapje voor stapje gaat de tractor over de stuw. Het lijkt net te gaan.

We lopen verder en lopen het landgoed van Junne over langs de Koedrift een mooi stukje natuur.

Dan lopen we  richting de bossen, waar we dan eindelijk eens wat paddenstoelen zien. Want op wat gele boleten na is er weinig van dat.

Maar hier dan toch!

Het begint nu te regenen en gelukkig hebben we de parapluutjes. Het regent niet heel hard in eerste instantie, maar we naderen Ommen uiteindelijk en dan begint het toch flink te plenzen.

De laatste 4 km wandelen we met de paraplu op en we zijn er dan ook al gauw weer klaar mee.

Gelukkig zijn we gauw bij de auto en hebben we toch weer 21 km gelopen in een voor ons nieuwe omgeving.

Nu eerst een hapje eten en dan zoeven we weer naar huis.

Nog 266 km Pieterpad te gaan

Van Hellendoorn naar Ommen op 19 Oktober 2016

Wie heeft de dikste?

Het is herfstvakantie en een lange tijd terug hebben we drie dagen een hotelletje in Diffelen geboekt. Het was de bedoeling om hier één of twee trajecten van het Pieterpad te gaan lopen.

We vertrekken woensdagmorgen en gaan bijtijds van huis af. Het regent vreselijk en we hopen dat het op " tijd" droog is. De buienradar geeft voor de middag redelijk weer aan.

Dus bepakt met regenjas en paraplu in onze rugzakken arriveren we in Ommen, waar we eigenlijk zouden beginnen met lopen. Omdat het nog steeds flink regent gaan we eerst met de trein en de bus naar Hellendoorn en maken daar ons beginpunt van. Uitstel van executie:).

En dat was wel grappig we stonden op de bus van Hellendoorn te wachten bij de bushalte, waar enkele jongelui stonden die naar het pretpark gingen. Twee van hen gingen daar werken en anderen kwamen zelfs van verre om daar veel plezier te beleven. Gezien het weer werden er van allerlei droog blijf opties besproken, rioolratdag bijv.

Maar toen wij uiteindelijk uit de bus stapten, jaja was het gewoon droog en schemerde het zonnetje door het wolkendek.

Dus vol goede moed en zonder regenjas en paraplu zijn wij dan toch begonnen aan ons doel, wandelend terug naar Ommen over het Pieterpad.

We lopen al snel langs de Noord Esweg, waar dan een mooie verhoogde akker ligt, Hellendoorn uit.

Het land is hier ook niet echt vlak, wel mooi ietwat golvend, die verhoogde akkers. Dit is overigens de eerste waar we langs lopen.

We lopen even verder en komen op een zandpad(beetje nat) en daar pak ik toch direct aan de bosrand maar even mijn fototoestel, want dat kan ik dan weer niet laten.

Gelukkig zijn onze schoenen wel berekend op een vochtige omgeving haha.

 We lopen verder langs de Boksloot een sloot die stadsdrek aanvoerde naar een landgoed. Deze oude waterlopen worden als nieuwe ecologische verbindingen gebruikt.
We komen nog een Pieterpad wandelaarster tegen en die vind het een prachtige route, nou dat lijkt ons een mooie belofte.

De paden zijn niet heel nat, het lijkt mee te vallen. Inmiddels zijn we weer een stuk langs die akkers gelopen. We steken het Overijsselsch Kanaal over richting Lemele.
Daar komen we langs het beroemde of is het beruchte zaal Dijk. Daar ging op een gegeven moment heel de jeugd uit de regio heen om te feesten. Zelf zijn we er nooit geweest. Wel van gehoord dus.

We laten het achter ons en komen weer aan een bosrand, we klimmen nu ook wat en we komen uiteindelijk aan bij een  grote zwerfkei. Deze keien zijn 150.000 jaar geleden met het landijs mee- liftte. Deze kei noemen ze Dikke Steen. Er liggen er door het hele land heen verschillende en er is min of meer altijd strijd wie de grootste (dikste) kei heeft.

    Maar deze lijkt dan toch de grootste te zijn.







We lopen op ons gemak een mooi stukje heide op langs de Lemelerberg, waar we niets van zien? Richting de Archemerberg. Prachtige natuur en mooie wolken partijen. We genieten hier echt van en bovendien zit het weer nog steeds mee.

Inmiddels heb ik een wat kleinere rugzak voor mijn fototoestel en dit bevalt wel goed qua dragen. Wel moet ik nu wel elke keer de tas helemaal afdoen. Dat betekent dat ik af en toe wat achterstand op René oploop. Maar uiteindelijk wacht hij wel weer op mij haha. Gelukkig maar, wel zo gezellig!

De berg was toch nog wel een hele klim, zeker als je er al een flink aantal kilometers op hebt zitten, maar we blijven lachen. Tenslotte is het droog en zien we weer mooie dingen. We lopen de berg af en komen bij een drinkwaterpomp, waar je door aan een groot wiel te draaien, zuiver bronwater uit de Archemerberg pompt en kan drinken.

                                                   Dan lopen we richting Nieuwebrug en steken daar het riviertje De Regge over, we lopen langs een zijarm richting de Besthmenerberg. We hebben nu inmiddels wel zoiets van, alweer de berg op? Jaaa, het wordt lastiger nu we het grootste deel in de benen hebben zitten, maar stoer als we zijn, net voor de berg staat een hoge uitkijktoren en die beklimmen we toch maar. Honderdnegen treden heb ik geteld en daarmee was ik boven ook uitgeteld :(

Maar wel weer mooie vergezichten natuurlijk.

Uiteindelijk nadat we de laatste kilometers gelopen hebben stappen we in de auto en rijden naar het hotel.

In hotel De Gloepe worden we hartelijk ontvangen, een driegangen diner wacht op ons, maar eerst....even languit. Het is uiteindelijk een toch nog onverwachts

           regenvrij wandeling geweest!

 

Nog 287 km Pieterpad te gaan!

Van Valkenburg naar Maastricht op 21 Mei 2016.

Het is niet altijd dat, wat het lijkt te zijn.

We hebben een nachtje weg geboekt om ons wandeldoel, het lopen van het Pieterpad, te continueren.
Het laatste traject, op naar de st. Pietersberg.
Het is niet wat het lijkt, want het is niet ons laatste traject van het Pieterpad hoor. Wij hebben nog niet alle trajecten gewandeld. Maar dit is wel het laatste traject van het Pieterpad.

Plannen waren in eerste instantie voor eind april, maar de geboorte van onze kleinzoon Pim heeft het uitgesteld tot en maandje later.

We wilden zondags de 22 Mei gaan wandelen, maar de weersvoorspellingen zijn zaterdags ervoor aardig beter. Dus zaterdagmorgen acht uur van huis af richting Valkenburg waar ons hotelletje voor de komende nacht geboekt is. Om half elf arriveren we daar en kunnen we natuurlijk nog niet inchecken. De receptie was nog niet aanwezig en de schoonmaaksters melden dit ons. Maar we mochten de bagage wel in bewaring geven. We  vertelden dat wij een stukje Pieterpad gingen lopen. Oh dat is leuk? Wij wandelen ook graag, maar is dat dan een onderdeel van een route? Waar is dat dan precies? Nou we hadden wel zo iets, als je graag wandelt, kom op zeg, dan weet je toch ook wel dat het Pieterpad pal voor je deur loopt?.

Nou ja, niet dus. Maar we hebben onze wandelschoenen aangetrokken en zijn richting het beginpunt gelopen. Wat vrij dichtbij was:)

Al gauw gaan we tussendoor een paadje in met het bekende teken van het Pieterpad en raken we achter de huizen en lopen de natuur in. We zien meteen meer wandelaars en het lijkt druk te worden vandaag. Het is ook heerlijk weer. Je waant je toch al gauw in het buitenland wanneer je uit Overijssel komt, want daar is het landschap vrij vlak en hier zie je meteen heuvels.

We lopen door een stukje bos, langs de Geul een riviertje, waar we een winterkoninkjes zagen. Natuurlijk heb ik geprobeerd om dit vast te leggen, maar helaas, niet gelukt. Ze zijn vrij snel in hun bewegingen en het resultaat bleek uiteindelijk niet goed genoeg te zijn. Jammer.

Maar niet getreurd, vrolijk weer verder. We lopen het Geuldal door en uiteindelijk moeten we weer het dal uit de bult op en hebben we de tong bijna op onze schoenen hangen. Het is inmiddels benauwd warm en dat merken we goed. Natuurlijk vallen we bij het eerste de beste terras even neer en nemen wat.

Op een gegeven moment komen we door Terblijt en gaan richting Bemelen. We zien wat afgravingen en mergelgrotten en we komen dan ook bij de Bemelerberg.

Samen poseren we uiteraard nog even voor deze bezienswaardigheid uit deze streek. Er werden vroeger huizen van deze kalksteen gebouwd

Dan lopen wij over een mooi wandelpad richting Maastricht

We lopen Maastricht in en lopen de St Servaasbrug over de Maas op. Het middendeel was op, maar dan kun je toch nog over het hogere voetpad.

Dan ben je er nog niet, het was druk in de stad, leuke winkelstraatjes trouwens. Misschien moet ik nog maar eens terug met een paar gezellige winkelmaatjes en een dikke portemonnee.

Inmiddels komen we bij een mooi park, we zijn hier ooit al eens eerder geweest. Ik herken het, maar maak gewoon nog een keer dezelfde foto`s haha.

Dan komen we onderaan ons eindpunt en denken dat we bovenaan op de St Pietersberg, onder het genot van het uitzicht over Maastricht, er zijn. Maar zoals ik al zei; het is niet altijd dat, wat het lijkt te zijn!

Maar opzoek naar het bewuste eindpunt, waar een soort van herkenningsteken van Toos en Bertje moet staan lopen we alsmaar verder, langs een kudde schapen en nog steeds tekens van het te volgen Pieterpad.

Dan eindelijk hebben wij het eindpunt bereikt en inderdaad staat het op de wegwijzer en op de paal.

Ik maak nog even een paar fotootjes, als bewijs! Een paar stenen, een paal met mooie spreuken en aandenken aan Toos en Bertje erop, een wegwijzer  met de afstand erop en dan sleuren we ons terug Maastricht in. We pakken een lekker terrasje op het Vrijthof en als we uitgezeten , gekeken en gegeten zijn gaan we richting het station terug naar Valkenburg.

We checken in en vallen op bed. Moe maar voldaan.

De volgende morgen hebben we een lekker ontbijtje, buiten heeft het al geregend. We zijn blij dat we onze wandeling doorgezet hebben op zaterdag. Dan gaan we weer naar huis.

Op naar ons volgende traject! Wanneer? Komt tijd, komt raad.

Nog maar 308 km Pieterpad te gaan!