Dit is de beginpost van deze blog, om de nieuwste berichten te zien, scroll naar beneden!
Tja, wat brengt je daar nou toe. Ach het begint met een rondje met het hondje. Samen met onze hond Axel wandelen. Dan krijg je plotseling tijd om eens wat met elkaar te praten. Niet dat we de hele weg lopen te ouwehoeren, maar toch?
Onze hond vond dat ook heerlijk, lekker rondrennen en die liep het bekende rondje door het park wel twee keer qua afstand. Maar Axel is inmiddels een stuk ouder geworden (14 jaar)en blijft steeds vaker achter en kan het maar moeilijk meer bijbenen.
Wij vinden het lopen toch wel lekker en laten Axel thuis als we een stevige wandeling willen maken. Eerst wandelen we richting de N50, daar is een mooi wandelpad en lopen dat rond, zo ook weer door het park terug. Dat doen we een paar keer, René heeft een nieuw speeltje en kan onze wandelingen via gps opslaan op zijn telefoon en als we thuis zijn, kunnen zij op internet gezet worden. De routes die je hebt gewandeld en hoe hard je loopt etc.
Ja, dan wordt er nog eens een andere route gewandeld, nog maar wat kilometers erbij en al gauw lopen we elke week zo 10 kilometer. Inmiddels praten we niet meer zoveel en lopen we ook hele stukken stilzwijgend naast elkaar. Wat natuurlijk ook wel relax is.
Axel komt in deze wandelingen niet meer aan bod en met hem lopen we alleen nog maar door het park en het bos, wat ook altijd leuk blijft.
Op een gegeven moment komt dan het werk en de dreiging van ontslag, wat iedereen blijkbaar tegenwoordig boven het hoofd hangt ter sprake. En dan gaan we met onze dromen aan de haal "wat als we nou wel bij huis komen, dan kunnen wij misschien wel naar Santiago de Compostella gaan wandelen". Geïnspireerd door het televisieprogramma "De wandeling" van de EO. Leuke ontmoetingen en gesprekken, interessant om te zien. Nog nooit gezien? Moet je eens doen. Momenteel is er geen sprake meer van de Santiago de Compostella, dat was eerder. Maar het programma bestaat nog steeds.
De Santiago de Compostella is een pelgrimsroute. vanuit Nederland begin je in Amsterdam en dan loop je door België, Frankrijk tot aan het plaatsje Santiago de Compostella in het noorden van Spanje. ja...., best wel een goed idee, maar dat ligt echt nog wel ver verwijderd van de werkelijkheid. Maar dromen mag toch?
Ja, ja, en ach we verslappen inmiddels al van niet meer 1x per week maar 1x per 3 weken wandelen. Druk, druk, moe en nog eens moe van alle andere dingen waar we ons mee bezig "moeten?" houden.
Het speeltje slurpt de batterij van de telefoon leeg en de routes kunnen er niet helemaal meer op. jammer, we lopen inmiddels weer steeds minder.
Toch laat ons het idee van die Santiago de Compostella niet los en doet ons besluiten om dan toch weer wat meer te lopen en als we toch ooit.....iets willen, moeten we toch minimaal geoefende lopers zijn.
Dan komt het Pieterpad in beeld, wanneer we besluiten om afgelopen zomer niet op vakantie te gaan naar Kroatië. Om toch een beetje vakantie gevoel te hebben en om iets te doen zoeken we hier info over, kopen een boekje en nog een rugtas en zijn we er klaar voor:)
Vol goede moed beginnen we in het midden van het land. We starten op 19 juli en lopen het traject Laren-Vorden, maar dan omgekeerd.
