Van Winsum naar Groningen op 21 november 2015

  Het weidse Groningen!

We hebben een hotelletje geboekt in Paterswolde, niet toevallig hoor..., maar we willen het laatste stuk Pieterpad wat er nog in de Provincie Groningen gelopen moet worden nu gaan doen.

Dit, omdat we Groningen achter ons willen laten. Het is erg vlak en op zich tot nog toe wat aan de saaie kant, maar misschien valt dit stuk mee.


Ik heb zelf nog een doel. De cameratas. Mijn cameratas is stuk en ik heb altijd wat last van de wat smalle schouderband en dus last van mijn schouder.
Nu heb ik een tas te leen van Dirk, iemand die ik tegenkwam op een verjaardagsfeestje, om zijn tas uit te proberen. Het is ook een schoudertas, maar met een brede band en je kunt hem zo van je rug naar voren schuiven en je camera er uitpakken, zonder je tas af te moeten doen. Handig:) 
 Bedankt Dirk.

Dus vrijdagavond naar Paterswolde, ik had het diner bij het hotel niet bijgeboekt, dus geen plek aan tafel, maar ik had gegoogeld en een cafetaria met goede reviews over een superburger gevonden, stukje lopen het dorp in.

Dus koffer in de kamer gebracht en op richting centrum. Maar dat was toch nog wel verder dan gedacht. De burger was overheerlijk het bord was goed gevuld en wij erbij. We hadden het beiden niet op. Beetje verontschuldigend dat wij geen Groningse porties gewend waren, worden we op de vingers getikt door de kok, dat we in het uiterste puntje van Drenthe zijn.

hum hum, hebben wij dat!

Goed dat we nog even moeten bewegen na zo`n zware hap, maar René krijgt van zijn gewone schoenen toch weer last van een blaar. Blijkbaar is onze wandeling toch net te lang geweest.

Eenmaal terug nemen we nog even een afzakkertje in de bar en duiken dan in bed om uitgerust morgen aan onze wandeltocht te beginnen.

Zaterdag 21 November gaan we na een heerlijk ontbijt met de auto richting Winsum. De zon schijnt, ondanks dat er slecht weer gegeven is. We hebben een regenjas en paraplu mee. De voorspellingen zijn niet zo best.

Terwijl ik in de auto zit, zie ik het landschap aan mij voorbij gaan en dat belooft weer een tocht met vele vergezichten te worden. Het weidse Groningen.

We zijn in Winsum en gaan op zoek naar het startpunt. We herkennen een kerkje en een molen, tenslotte zijn we hier al eens geëindigd. We lopen nog een bekend stukje en zo langs het Winsumerdiep, langs sportvelden. De F-jes voetballen denk ik. Het is nog vroeg en dat zijn meestal de tijden voor de F-jes toch? Arme ouders!

Het boekje wijst ons richting een hek, waar we overheen moeten klimmen om het weiland in te gaan.

Dat doen we, maar na een tien meter beseffen wij dat het wel veel geregend heeft. We glibberen en op een gegeven moment had ik het gevoel dat ik aan het wadlopen was. Zo nat. Tjonge, wat kan je dan blij zijn met goede schoenen zeg.

Dit duurt best wel even, want uitglijden willen we niet, want dan ben je zwaar de klos. Het paard wat we tegen komen in het weiland maakt zich snel uit de voeten. En dan om heel eerlijk te zijn ben ik blij weer op de verharde weg te staan... en de route loopt ook over deze weg verder richting Garnwerd. Daar zijn we nog niet hoor eerst zien we in de verte nog van alles haha, want het is hier inderdaad gewoon weer erg weids. En dan slaan we voor Garnwerd af en lopen langs een dijk verder.

Het is nog vroeg en we zien op een gegeven moment groepjes mensen het land in gaan en als we dichterbij komen, zien we geweren. De jacht gaat beginnen, waarop? Ik zie alleen maar een plat leeg weiland. Maar blijkbaar zit er toch iets in de grond, wat beter het koppie maar onder het maaiveld kan houden, want het ziet er niet best voor ze uit.

Hazen waarschijnlijk! Ahhh zielig...

Jullie zien, de tas van Dirk is al heel wat keertjes goed van pas gekomen.

 Er komt een dikke bui aandrijven, daar komt dan toch het slechte weer langzaam maar zeker onze kant op. We maken voor de zekerheid op de Wetsingersluis toch even onze "selfie", want de camera zal wel even in de tas blijven nu. Terwijl ik voorlopig even mijn laatste zo`n weidse foto maak, wordt René aangesproken door een Chinees ogende man en die vraagt of hij hier bekend is. Nou dat niet echt en de man vraagt of hij weet welke kant op de seashore is. Inmiddels sta ik er weer bij en heb net een fotogemaakt van de dreigende lucht die eraan komt en we wijzen de kant van de donkere lucht op. Die kant op volgens ons..... Ik vraag waar hij vandaan komt en hij zegt uit China, nou ik laat het maar zo, maar hij was op de fiets, dus hij heeft vast tussen China en hier een tussenstop in de buurt gemaakt. Ondanks de zwarte lucht knikt hij vriendelijk en in zijn mooie fluwelenjas fietst hij de regen in. Zelf maar weten dan. Wij lopen richting Oostum en als we het kerkje van Oostum naderen, besluiten we toch om daar even te pauzeren en de ergste regen  over te laten trekken.

Na ons broodje(onderdeel van ons heerlijke ontbijt van het hotel), doen we onze regenjas aan, want het wordt iets minder maar is denken wij voorlopig niet voorbij. Blijven staan is geen optie.

Inmiddels krijg ik in de gaten dat ook de tas van Dirk zijn nadelen heeft. Mijn schouder begint inmiddels wat pijnlijk te worden, maar ik kan niet wisselen van schouder blijkt, want dan werkt het principe van de tas niet meer.

Het wordt dan duidelijk dat deze tas de oplossing ook niet gaat worden.

Kanjer die ik ben haha, verzet ik mij(moet wel) en gaan we met de regenjas aan verder. Het fotograferen houdt even een beetje op. Ik heb ook de regenjas over de tas en lijk wel een beetje op de gebochelde van de Notre Dame. Maar niemand kent mij hier en ik ben inmiddels ook onherkenbaar!

Na lange wegen naderen wij de stad Groningen. De regen stopt er bijna mee en wij moeten wachten bij een draaibrug over het van Starckenborgkanaal, er passeert net een groot binnenvaartschip.

Dan regelen wij onze regenjassen weer in een tasje en komt natuurlijk de camera weer tevoorschijn en taaadaa.. weer een paar kiekjes.

We zijn blij Groningen binnen te kunnen lopen, maar worden meteen geconfronteerd met denk ik vrije kunst

Ik noem hem lulhannes, excuus voor mijn taalgebruik, maar dit is het eerste wat in mij opkomt.

Wat de bedoeling er van is, we weten het niet, maar we hebben niet de puf om dit te onderzoeken.

We lopen verder over de Paddepoelsterweg, blaas vol en naarstig op zoek naar een beschut plekje. En hoppa gelukt. Nu de laatste loodjes, we voelen de benen al weer flink. In de verte zie je de beroemde toren van Groningen. Hij ligt niet echt in de route, maar ik moet er toch even naar toe.

We  komen in het park Selwerd uit en langs het water zien we plotseling een begraafplaats. Graven tussen de bomen, op de kant/wal bij het water. Best apart.

Uiteindelijk lopen we onder het spoor door het Noorderplantsoen en lopen de stadsbebouwing binnen. Zo zie je Groningen eens niet vanaf het station.

En dan uiteindelijk de Martinitoren

 Het is ons einddoel en nu op zoek naar een eettentje voor iets hartigs.

We belanden in een stampvol grand café, met onze uitrusting(denk aan de modder schoenen) en zitten bovenin aan een krap zijtafeltje te genieten van onze welverdiende lunch.

 We komen weer wat bij en gaan op weg naar het station, vanwaar wij met de bus weer richting onze auto in Winsum moeten.

De bus laat nog een poosje op zich wachten en ondertussen nemen we een bakkie bij Starbucks. René komt terug met zo`n enorme lompe mok cappuccino , dat een half uur later in de bus de cappuccino mij bijna de neus weer uit kwam. Misselijk dat ik werd..

Maar niet getreurd we hebben weer 19 km van het Pieterpad in de benen en beseffen in de auto terug dat onze missie van vandaag gelukt is.

Nog maar 323 km Pieterpad te gaan.